IMG45 (2)

ECHEMOS CExEŁłoę)-syn Aeroposa, małżonek Timandry, córki Tyndareosa i Ledy (tab. 2). Przez to małżeństwo został szwagrem Dioskurów, Heleny i Klytajmesiry. Echemos po Lykurgu objął panowanie w Arkadii. Z tego tytułu bronił Peloponezu przed pierwszą próbą najazdu Heraklidów. Zgodził się na pojedynek z ich wodzem Hyllosem. W razie jego zwycięstwa Heraklidzi mieli zaprzysiąc, że przez lat pięćdziesiąt (inni mówią, że sto) zaniechają najazdów na Peloponez. Pojedynek odbył się w pobliżu Megary na Przesmyku Korynckim, Hyłlos został zabity, Heraklidzi wycofali się. Od czasu tego zwycięstwa Tegeaci (gdyż Echemos był rodem z Teget) zachowali prawo dowodzenia jednym skrzydłem połączonych wojsk Peloponezu. Pokazywano grób Echemosa w Megarze obok grobu Hyllosa. Pokazywano go zresztą również w Tegei.

Według innej tradycji Echemos brał udział w wyprawie Dioskurów na Attykę, gdy Kastor i Polydeukes. korzystając z nieobecności Tezeusza, chcieli uwolnić Helenę (— Helena i Tezeusz). an

Pius 1 41,2; 44, 10; Vm 5. 1; 45,3; 53, 10; D.S. IV 58; Hdt. IX 26; Schol. in Pi. O. 10. 79; Steph. Byz. s.v. Istfiiioę; Am. IV 27; VI 3.

ECHETLOS (TExexXoę)-bohater attycki, wspomniany raz jeden jako uczestnik bitwy pod Maratonem. W chłopskim przebraniu zjawił się na polu bitwy i dokonał prawdziwej rzezi wśród Persów. Znikł po odniesionym zwycięstwie. Wyrocznia wyjawiła boską naturę tego tajemniczego wojownika i rozkazała wznieść mu sanktuarium, an

Paus. I 32,4; por. 15, 3.

ECHETOS ("E/Etoę) - legendarny król Epiru, uosobienie okrutnego tyrana „postrachu śmiertelników”. W Odysei grożą żebrakowi Irosowi, że zostanie wydany w ręce Echetosa, który mu każe obciąć nos i uszy i rzuci żywego na pożarcie psom. Echetosmiał córkę Metope. która dała się uwieść kochankowi: ojciec okaleczył chłopca, córkę zaś oślepił wykluwając jej oczy brązowymi igłami. Zamknąwszy ją w wieży, dał jej do mielenia ziarna z brązu obiecując, że odzyska wzrok, gdy zdoła je zemleć na mąkę. an

Od XVIII ts i schol.; 116 i schol.; XXI 308; Eurt. in Hom.. p. 1839; A.R. IV 1092 i schol.

ECH1DNA (^vExi5va) - Żmija, miała ciało kobiety, zamiast nóg zakończone ogonem węża. Tradycja rozmaicie wyjaśnia jej pochodzenie. Według Hezjoda miała być córką Forkysa i Keto, dzieci Pontosa i Gai (Morza i Ziemi). Inni twierdzą, że Gaja zrodziła ją ze związku z Tartarem. albo podają ją za córkę Styks lub Chrysaora (tab. 12 i tab. 32). Żyta w jaskiń i w Cylicji, w kraju Arimów. Inne tradycje wymieniają Peloponez: tam właśnie miał ją zabić stuoki .Argos, ponieważ pożerała przechodniów. Była - jak twierdzą - matką licznych potworów: ze związku z Tyfonem urodziła Ortrosa, psa Geryona, Cerbera, psa Podziemia, hydrę lemejską (Herakles), Chimerę, którą zabił — Belle-rofont. Ortros był ojcem Fiks (Sfingi), potwora z Beocji, i lwa nemejskiego ( -» Herakles). Miała być również matką smoka, który w Kolchidzie strzegł złotego runa ( -* Jazon), i strażnika jabłek Hesperyd ( — Herakles), jak wreszcie miał być jej synem i orzeł nękający Prometeusza.

Mieszkańcy kolonii greckich nad Morzem Czarnym zpali odmienną wersję mitu Echidny. Według nich Herakles przybywszy do Scytii puścił konie na pastwisko i zasnął. Gdy się obudził, konie znikły. Szukając ich natknął się w jaskini na potworną Echidnę, która przyrzekła mu zwrócić konie za cenę miłosnego związku. Herakles przystał na to i spłodził z Echidną troje dzieci: Agatyrsosa, Gelonosa, eponima miasta Gelonoi, i Skytesa, który nadał swe imię plemieniu Scytów. an

Hcs. Th. 295 n : F- pi men. fragm. U), p. 236 (Kinkel); Paus. VIII 18.2; Apd.Bihl. li 1,2; 3,1 n : Hdt. IV 9 i 10;Steph. By/..s.v. IYi.wvoi. LkuOcu; D.S. U 43. 3.

ECHION (*Exte>v)- 1. Jeden z pięciu pozostałych przy życiu ludzi, zrodzonych ze smoczych zębów, które zasiał Kadmos, zakładając Teby (-* Spartowie). Poślubił Agauc, córkę Kadmosa, i spłodził z nią Penteusa, który zostawszy królem sprzeciwił się wprowadzeniu do Teb kultu Dionizosa (-* Penteus, Agaue, Dionizos).

2.    Jeden z Argonautów, bliźniaczy brat Eurytosa, syn Hermesa i Antianejry.

3.    Trzeci Echion — Porteus. an

1. Apd.Bibt. III 4.1,2;5,2; Hyg. fah. 178;Ov. Met. 111125n.;X686. 2. Pi. P. 4, 179; A. R. I 52; Hyg. Fab. 14; Val. FI. 1440; IV 134 etc., Ov. Met VIII 311.