IMG 28 (2)

— Dobrze, że nauczyciel nam ufa i pozostawia nam wiele swobody. My, gdy wiemy, że coś trzeba zrobić jak najlepiej —• staramy się, żeby tak właśnie to wykonać (uczeń).

.— Gdy jest taka atmosfera jak tutaj, gdy nie ma ciągłego „musisz to zrobić, bo jak nie, będzie to czy tamto” — to zupełnie inaczej wszystko się robi (uczeń).

Przynależność uczniów sprawiających trudności wychowawcze do kół zainteresowań i organizacji społecznych nie jest jednak tylko kwestią atrakcyjności i żywotności inicjowanej działalności społecznej. Uczniowie niechętnie na ogół zgłaszają swój akces do koła lub organizacji społecznej z własnej inicjatywy. Nie świadczy to bynajmniej o braku szczerej clhęci należenia do nich. Często nie' dowierzają, że mogliby podołać nowym dla nich zadaniom, a niekiedy obawiają się okazywania nieprzy-chylności ze strony dotychczasowych członków danego koła lub organizacji. Wewnętrzne ich opory i obawy łatwo może przełamać nauczyciel łubiany, który zachęca ich do czynnego włączenia się w działalność społeczną koła czy organizacji. Czekanie na deklarację tych uczniów jest często równoznaczne z pozostawieniem ich poza marginesem działających w szkole kół zainteresowań i organizacji społecznych.

Szkoła powinna dążyć do tego, by każdy uczeń społecznie nieprzystosowany działał w jednym z istniejących tam kół lub organizacji. Nie wydaje się jednak celowa przynależność tych uczniów do więcej niż jednego koła czy organizacji. Nie sposób przecież zapominać, iż uczeń trudny ma zwykle sporo zaległości w nauce szkolnej, których nadrobienie jest sprawą -r jak wiemy — wcale nie mniej ważną niż aktywizowanie go w różnych fonnach działalności społecznej. Wskazana tąkż.e — zwłaszcza w przypadku uczniów trudnych — jest rezygnacja z przynależności do danego koła lub organizacji na rzecz innego koła czy organizacji. Lepiej zaakceptować taką rezygiiację uczniów lub nawet sugerować zmianę przynależności, niż Skazywać na bezczynność lub nudę w Tamach koła lub organizacji, w których nie byli dotąd w stanie zaspokoić swoich zainteresowań, potrzeb, aspiracji.

Warto ponadto podkreślić, że niejeden uczeń sprawiający trudności wychowawcze może również angażować się w działalność

organizowaną z myślą o dzieciach i młodzieży przez zakłady prn-cy i związki zawodowe oraz organizacje zajmujące się pracą wychowawczą w środowisku (jak Liga Kobiet Polskich, Towarzystwo Rozwoju Rodziny, Polski Związek Filatelistów) c'zy specjalizujące się w udzielaniu pomocy osobom będącym w trudnej sytuacji rodzinnej, zdrowotnej lub materialnej (jak Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, Polski Czerwony Krzyż). Z pożytkiem dla sje-bie uczeń taki może spędzić czas wolny również w różnych sekcjach istniejących przy domach kultury lub różnego rodzaju klubach i świetlicach. W takim przypadku nie zachodzi oczywiście konieczność dodatkowego angażowania go w działalność kół zainteresowań lub organizacji społecznych w szkole.

5. ORGANIZOWANIE WYCIECZEK I IMPREZ SZKOLNYCH

Dobrą okazją aktywizowania uczniów trudnych w działalności społecznej są różnego rodzaju wycieczki i imprezy szkolne. Mogą stanowić one istotny,przejaw prawidłowego funkcjonowania życia szkoły, w tym także działających w niej organizacji ideo-wo-wychowawczych, kół zainteresowań i organizacji społecznych. Niestety nie zawsze wykorzystuje się 'je w dostatecznym stopniu celem usprawnienia i ożywienia pracy wychowawczej z uczniami społecznie nieprzystosowanymi. Niekiedy zakłada się mylnie, że udział tych uczniów w wycieczce lub imprezie szkolnej jest wręcz niepożądany i szkodliwy z wychowawczego punktu widzenia. Przypuszczenie to uzasadnia się rzekomą stratą czasu, którego i tak niewiele pozostaje uczniom trudnym do wyrównania brakóiw w zakresie wiadomości i umiejętności szkolnych. Nie docenia się przy tym podstawowej psychologicznej prawidłowości procesu uczenia się. Mianowicie pomija się znamienny fakt, iż niezbędnym warunkiem nabywania i rozumienia wiedzy przez dzieci i młodzież jest pozytywna motywacja uczenia się, uwzględniająca również przychylny stosunek do

20 0

U — TmdnoAoł wjrchowawcie w nkole