IMG'61 (4)

Tabela 9 J.

Na podstawie zestawienia całkowitych kosztów realizacji inwestycji, w tym wykonanego kosztorysu na roboty budowlane, można zbudować plan kosztów, z którego wynika całkowity budżet. Biorąc pod uwagę szczegółowy harmonogram realizacji robót, można sporządzić plan finansowy, który w znacznym stopniu ułatwia kontrolę kosztów całkowitych lub poszczególnych ich rodzajów. np. kosztów projektu, robocizny, materiałów, pracy sprzętu, na poszczególnych etapach procesu inwestycyjnego.

Kontrola kosztów budowy polega na takim oddziaływaniu na ich przebieg, aby nie został przekroczony założony budżet oraz nie uległ wydłużeniu czas realizacji robót budowlanych. Dużym problemem kontroli kosztów jest ciągła wetyfikacja kosztów robót dodatkowych, które występują praktycznie w każdym z analizowanych przypadków.

Roboty dodatkowe wynikają najczęściej ze zmian projektowych oraz nowych rozwiązań wprowadzanych przez inwestora. Koszty robót dodatkowych powodują, że kontrola kosztów budowy jest procesem aktywnym i wymaga ciągłych korekt założonego planu kosztów. W sytuacji wystąpienia niespodziewanie dużych kosztów dodatkowych, osoba odpowiedzialna za ich kontrolę jest zobowiązana do szybkiej reakcji i poinformowania inwestora o konieczności zmian w rozwiązaniach, np. projektowych, w celu obniżenia kosztów inwestycji.

Najczęściej stosowaną techniką kontroli kosztów w produkcji budowlanej jest metoda graficzna, zwana „krzywą S”. Metoda ta polega na graficznej ilustracji kumulacji poszczególnych rodzajów kosztów lub kosztów całkowitych budowy - rys. 9.1.

Płatności inwestora na rzecz wykonawcy Koszty wykonawcy Wartość inwestycji (budżet) narastająco |

97