IMG416 (2)

KTO - 2 1993 r.

Za zgodą zarządzającego drogą dopuszcza się projektowanie węzła na przecięciu drogi HI klasy i drogą IV klasy.

10.2. ZASADY PROJEKTOWANIA WĘZŁÓW

10.2.1. Przy projektowaniu węzła należy zapewnić:

-    bezpieczeństwo mchu,

-    sprawnołć ruchową,

-    ekonomikę rozwiązania.

Rozwiązanie węzła powinno się również charakteryzować :

-    możliwie najmniejszym zajęciem terenu.

-    możliwością etapowania realizacji, zależnie od potrzeb ruchowych,

-    estetyką i jak najmniejszą ingerencją w środowisko.

Rozwiązanie węzła musi być dostosowane do natężenia i kierunkowej struktury przewidywanego ruchu (pkt 2.3.8).

10.2.2. Przedstawione na rys. 10.1 schematy węzłów typu WB są zalecane do stosowania, gdy co najmniej jedna z dróg jest dwujezdniową drogą III klasy, na której względy bezpieczeństwa ruchu I przepustowości wymuszają bezkolizyjne prowadzenie relacji skrętnych. W pozostałych przypadkach zaleca się stasowanie węzła typu WC (ryt. 10.2).

KUJ. Wybór jednego z węzłów - typu półkoniczyna (rys. 10.1a,b,c) zalety od dostępności i topografii terenu w poszczególnych ćwiartkach oraz natężeń relacji skrętów w lewo.

Węzeł półkoniczyna (rys. 10.1a,b,c) może być rozwiązaniem docelowym, który uzyskuje się w wyniku modernizacji węzła kolizyjnego WC, dwóch jednojezdniowych dróg przedstawionego im rys. 10.2.

Węzeł karo (rys. 10. Id), zajmuje mniejszą powierzchnię terenu niż węzeł półkoniczyna, lecz stosuje się go przy niewielkich natężeniach relacji skrętu w lewo z drogi o mniejszym obcią-leniu ruchem.

Można również łączyć elementy węzła półkoniczyna i karo jedli uzyskane rozwiązanie zapewni lepsze dostosowanie do potrzeb ruchowych oraz warunków terenowych.

Węzeł karo z wyspą centralną (rys. 10. le) jest zwykle stosowany na obszarach podmiejskich, gdy docelowo przewiduje się wprowadzenie sygnalizacji świetlnej.

- 107