IMG 39 (6)

212 • Knossos

212 • Knossos

Knossos

Knossos. miasto na Krecie, w którym rządził m.in. -»Mi-nos; słynne z Labiryntu, który ->Dedal zbudował dla -* Minotaura. W XIX w. odkryto ruiny wspaniałego pałacu Minosa z II tysiąclecia p.n.e. Jest to najstarszy zabytek kultury minojskiej. Patrz także Ajgeus, Ariadna, Europa, Hermes, Ikar.

Kodros, syn Melantosa. Ostatni król Aten, który poświęcił swoje życie, by ratować ojczyznę podczas najazdu —» Dorów (XII w. p.n.e.). Wyrocznia delficka obwieściła, że najeźdźcy odniosą zwycięstwo, jeśli król K. pozostanie żywy. Kiedy to usłyszał, król przebrał się za żebraka, poszedł do obozu wrogów, sprowokował ich do walki i żołnierze zabili go. Ateny zostały uratowane, a władzę po K. przejął jego syn -»Medon.

Kojos, syn boga nieba -»Uranosa i bogini ziemi -> Gai. Żona Fojbe urodziła mu córkę -> Leto (matkę Apollo-na i -» Artemidy). Brał udział w buncie ->tytanów przeciwko bogom, za co został strącony do -»Tartaru. Patrz także Asteria.

Kokytos ('rzeka łez’), dopływ -» Acherontu, jedna z rzek Podziemia. Wody jej wzbierają od łez, które wylewają niegodziwi. Na brzegach K. błądziły dusze zmarłych, których nie pogrzebano w oczekiwaniu na wyrok sędziów co do dalszego ich losu. Jej lodowate nurty przecinały podziemne królestwo -»Hadesa. Patrz także Pyriflegeton. Kolchida, starożytna kraina położona na płd.-wsch. wybrzeżu Morza Czarnego, u stóp gór Kaukazu. Była celem

koń trojański *213

wyprawy -»Argonautów, pod dowództwem Jazona, po -» złote runo baranka. Zasłynęła jako ojczyzna -»Me-dei. Patrz także Ajetes, Apsyrtos, Argo, Argos, Fineus, Frontis, Fryksos, Hera, Pelias, Perse. konie Diomedesa, konie, które otrzymał król Bistonów (Tra-cja) -» Diomedes od swego ojca -» Aresa. Karmił je ludzkim mięsem przybywających do jego kraju cudzoziemców, by nabrały prędkości i siły. Te barbarzyńskie zwyczaje ukrócił -ł Herakles, zabijając Diomedesa w ten sposób, że rzucił go na pożarcie jego wierzchowcom. Patrz także Abderos.

Konkordia (łac. 'Concordia* - ‘zgoda’), córka -> Zeusa i -»Temidy, siostra bogini pokoju -»Pax. Uosobienie zgody między obywatelami, wśród rodzin, między cesarzami i poddanymi. Przedstawiano ją jako kobietę trzymającą w jednej ręce -> róg obfitości, w drugiej gałązkę oliwną (symbol zgody) lub wagę. Czasami trzymała w ręce owoc granatu (symbol płodnego małżeństwa), podobnie jak bogini pokoju, stąd często je mylono. Miała wiele świątyń w Rzymie, na Sycylii. Już w IV w. p.n.e. dyktator Marek Furiusz Kamillus rozkazał zbudować jej świątynię na Forum Romanum (Liw., ks. 9, rozdz. 46). Za czasów cesarza Oktawiana Augusta (63 p.n.e.-14 n.e.) jego żona Liwia ustanowiła kult K. (opiekunki zgody małżeńskiej). U schyłku cesarstwa jej wizerunek tłoczono na monetach. • Wyobrażenie K. możemy dostrzec na arrasach herbowych ze znakami Orła i Pogoni (XVII w.) na Zamku Królewskim na Wawelu. Patrz także Concordia, koń trojański, przez dziewięć lat Grecy próbowali zdobyć -> Troję. Czas płynął, a oni byli znużeni i osłabieni walką. Nie pozostawało im już nic innego, jak posłuchać rady —> Odyseusza (w innej wersji mitu: -> Kalchasa lub wieszczka trojańskiego —> Helenosa) i użyć podstępu. Zbudowali więc ogromnego, drewnianego konia, w którego wnętrzu ukryli dwunastu najdzielniejszych wojowników. Ustawili go pod murami Troi, a sami zaczęli pozorować odwrót: ładowali okręty, zwijali namioty itd. Wszem wobec głosili, że koń jest wotywnym darem dla bogini —> Ateny, która sprawiła, iż szczęśliwie mogą wrócić do swoich domów. Trojanie uwierzyli im, tym bardziej że akurat wiały pomyślne wiatry ułatwiające żeglarzom odpłynięcie. Grecy tymczasem dopłynęli do wybrzeży wysepki Tenedos, zatrzymali się i ukryli. Trojanie zaś, nie podejrzewając podstępu, wprowadzili konia za mury miasta, po czym umieścili go na zamku. Jak podaje Wergiliusz w —> Eneidzie (ks. II, w. 49),