IMG53

212

małe głębokości wcinania się ziaren ściernych w materiał obrabiany w porównaniu z ich średnimi wymiarami i duże prędkości obwodowe mikroskra wania, zapewniające usunięcie bardzo dużej ilości wiórów w jednostce czasu,

duże zużycie energii na usunięcie jednostki objętości materiału obrabianego.

W obróbce ściernej można wyróżnić:

obróbkę narzędziami spojonymi, takimi jak: ściernice, segmenty, krążki, taśmy i osełki, w których ziarna ścierne są związane ścierniwem,

obróbkę luźnym ścierniwem, w której używa się luźnych ziaren zawartych w pastach i płynach.

Podział sposobów obróbki ściernej przedstawiono na rys. 7.2.

Rys. 7.2. Sposoby obróbki ściernej

7.2. Rodzaje materiałów ściernych

Materiałem ściernym nazywa się substancję mineralną, której cząstki po jej rozdrobnieniu mają wysokie właściwości skrawne.

Ścierniwo jest to materiał ścierny rozdrobniony na ziarna określonej wielkości. Podczas rozdrabniania powstają nieregularne ziarna ścierne o różnych formach geometrycznych, najczęściej o różnej budowie wewnętrznej i wytrzymałości, zróżnicowanej ostrości krawędzi i różnym zaokrągleniu wierzchołków. *

Ze względu na pochodzenie materiały ścierne dzieli się na: Vlaiuralne i sztuczne. ]

Do materiałów ściernych naturalnych zalicza się krzemień, granat, korund, szmergiel i diament.

Do materiałów ściernych sztucznych należą: elektrokorund zwykły, półszlachetny i szlachetny, elektrokorundy modyfikowane, węglik krzemu zielony i czarny, węglik boru, regularny azotek boru i diament syntetyczny.

Materiały ścierne dzieli się też na: konwencjonalne (klasyczne) i supertwarde.

Diament i regularny azotek boru zalicza się do materiałów supertwardych, pozostałe materiały ścierne określa się mianem konwencjonalnych.

Dalej omówiono materiały ścierne stosowane na narzędzia ścierne spojone.

7.2.1. Materiały ścierne naturalne

Z wyjątkiem diamentu naturalnego pozostałe materiały ścierne naturalne charakteryzują się małą wytrzymałością w porównaniu z materiałami ściernymi sztucznymi i dlatego spełniają one drugorzędną rolę. Ich własności są trudniejsze do kontroli i odtwarzania niż w przypadku wyrobów syntetycznych.

Korund i szmergiel składają się głównie z krystalicznego tlenku glinowego (a-AlaOj), od zawartości którego zależą ich właściwości skrawne.

Korund naturalny zawiera 80-90% OrAbOj. Jest przezroczysty, o różnych odcieniach lub nieprzezroczysty, plamisty i przy dostatecznej ciągliwości wykazuje stosunkowo dużą twardość, wynoszącą wg skali Mohsa 9.

Szmergiel zawiera 40-65% a-AfeOs, a ponadto domieszki FdOj, SiOz i TiOj. Barwa jego zmienia się od ciemnoszarej do żółtawej, a przełom jest muszlowy o ziarnach spiczastych i sześciennych. Szmergiel osiąga twardość 8+9 wg skali Mohsa.