IMGw56

pisanie	Brak precyzji ruchów, wzmożone napięcia mięśniowe i współ-ruchy. Dzieci szybko zniechęcają się, nie kończą pracy, mają trudności z koncentracją uwagi. Nie nadążają za rówieśnikami w czasie klasówek i dyktand.	Mała precyzja ruchów dłoni i pal- 1 ców, stąd zniekształcenia grafi- 1 cznej strony pisma, pismo 1 nieczytelne, litery często wykra-czająpoza liniaturę. Brakwiąza-nia liter ze sobą. Wolne tempo 1 pisania. Zeszyty niestaranne, pomaza- 1 ne, dużo skreśleń, poprawek. 1 Nieprawidłowe trzymanie na-1 rzędzia pisarskiego (rodzice 1 wielokrotnie układają rękę dzie- 1 cka).
Rysowanie i inne zajęcia plastyczne	Jak wyżej. Rysują niechętnie, nie kończąc pracy nie mogą wykazać „zdolności rysunkowych". Prace robią wrażenie niedbale wykonanych, ponieważ są często poplamione, podarte, pogniecione.	Niezręcznie wycinają , szarpią papier (źle koordynują ruchy obu rąk). Nadmierne napięcie mięśniowe powoduje zbyt silny nacisk długopisu, łamanie kre-1 dek. Ruchy ręki są gwałtowne, 1 mało płynne, „kanciaste”, co po- 1 woduje, że w rysunkach prze- 1 ważają linie proste (mało lub 1 brak linii falistych). Przy zbyt 1 małym napięciu mięśniowym 1 (co jest rzadziej spotykane) linie 1 rysunku są nikłe, ledwie widocz-1 ne.

Opóźnienie rozwoju ruchowego może wyrównywać się w ciągu kilku czy kilkunastu lat życia dziecka, może jednak również przetrwać aż do wieku dojrzałego, pozostawiając ślady na całe życie. Decyduje o tym zarówno stopień opóźnienia, jak i rodzaj wychowawczego oddziaływania na dziecko. Nieporadność w codziennych zajęciach prowokuje rodziców do pomocy i częstszego wyręczania dzieci. Efektem tego jest brak okazji do usprawnienia motoryki oraz powstawania wtórnych zaburzeń w sferze emocjonal-no-motywacyjnej. Dzieci te dostrzegają niekorzystną różnicę między możliwościami