IMG�52 (3)

Tasiemce

Medycznie ważne tasiemce Cestoda są organizmami hcrmalrodytycznynu. nalężącymi do 2 rzędów: Pseudophytttdea i Cyclophyilidea.

Doroale tasiemce posiadają mkolcks. wyposażony w aparat czepny. szyjkę - «rtlf wzrostu (proliferacjo oraz łańcuch członów (proglotydów), budzących strobOę. powstających w procesie strobilizacjL Każdy dojrzały proglotyd zawiera komplet męskich i żeńskich narządów rozrodczych. Brak typowego układu pokarmowego - pobieranie substancji odżywczych odbywa się całą powierzchnią ciała tasiemca, poprzez tegument, który pokryty jest mikroskopowej wielkości wyrostkami. Bear. mikro triebami, które służą m. innymi jako stuktury czapoe.

Tasiemce należące do rzędu Pseudophyllidea. jak np. DiphyUobothriu*i latom moją skolcks wyposażony w bruzdy czepne — bothria. Otwór maciczny w każdym członie umożliwia sukcesywne usuwanie zapłodnionych, zaopatrzonych w wieczko jaj poza organizm żywiciela; urzęsione koracidium. z pierwszym stadium larwalnym -onkosferą — wewnątrz, przystosowane jest do warunków środowiska wodnego.

W heteroxenicznym cyklu życiowym tych tasiemców w dwóch żywicielach pośrednich występują kolejne dwa robakokaztałtne stadia larwalne: proccrfcoid oraz plerocerkoid, który jest stadium inwazyjnym dla żywiciela ostatecznego.

U tasiemców Cyclophyilidea np.'.Taenia saginata, 71 soliton, Echlnococęur granulosus. Hymertolepit (Vampiriolepis) narta aparat czepny stanowią okrągłe przyssawki, mogą występować także haki ryjkowe. Strobilama forma zawiera m. innymi człony herma frodytyczne oraz maciczne; ze względu na brak otworu macicznego jaja gromadzą ->\* w członach macicznych Człony te opuszczają organizm żywiciela, trafiają do środowiska, gdzie uwalniane są jaja. zawierające onkosfery. Drugie, pęcherz ykowate stadium larwalne CyclopkyUldaa może być pojedyncze -jak wągier cysticcrcus czy cystaoercoid - lub zwielokrotnione -jó pęcherz echinokokowy. zawierający komory wtórne z tysiącami protoskoleluów. Człowiek może być włączony w cykl Życiowy tasiemców Cyclophyilidea jako żywiciel ostateczny, ale także jako przypadkowy żywiciel pośredni.

Tasiemce występu iacc w u kładzie pokarmowym j tkankach człowieka

Dfphylłobothrium fatum - Bruzdogłowiec szeroki difyiobotrioza (diphyllobothriosis)

Morfologia. Tasiemiec ten może osiągać do 20m długości. Posiada on podłużny skoleks z dwiema bruzdami przyssawkowymi (bothria). Jajo o wymiarach 70 i 45pm opuszczają jelito żywiciela ostatecznego na wczesnym etapie rozwoju; są one zaopatrzone w wieczko.

Epidemiologia, rozwój i patogeneza. D. larum występuje stosunkowo często, zwykle endemicznie. w Europie, krajach bałtyckich. Arji i Ameryce Południowej. Człowiek i liczne ssald żywiące się rybami mogą być żywicielami

zaopatrzone w wieczko, wewnątrz którego rozwija aią kocąc idium. zawierające mkmśm% kolejne mśm to procerfcoid rozwijający »*ęw raczkach planktonowych i pkcoccłkoid ■jil»igąty w mięśniach słodkowodnych cyt. Zarażone ryby są głównym Źródłem inwazji O. Ław. u człowieka, do której dochodzi drogą

pokarmowy ■ stadium i-----yjnymjcst pl-Md I-- —ty---rła tlę w

jelicie człowieka i w ciągu kilku tygodni rozwija w herma frodytyczne go. dorosłego tasiemca Objawy difylobotriozy to tółne zaburzenia dytpeptyczne: biegunka, wymioty, anoreksja; często występuje anemia związana z deficytem witaminy Bu.

Wyfciymnk Mikroskopowo w rozmazie kału zarażonego człowieka można wykryć charakterystyczne zaopatrzone w wieczko jaja oraz progłotydy D. latam. Zapobiegania W rejonach endemicznych bardzo walna jest edukacja na temat zagrożeń. Ochrona zbiorników wód słodkich przed zanieczyszczeniem kałem człowieka taoZe ograniczać inwazje D. lottom u ryb, które są głównym żródtem mima człowieka i zwierząt Bardzo waZnc jest takie leczenie zarażonych osób.

Tjcrnj sjginjtj -Tasiemiec nieuzbrojony tcniarhynchoza (tacniarhynchosis tacni—is)

Morfołngta. Postać strobilaraa tego tasiemca mole osiągać do lOm. Składa się ona z około 2 OOOozłondw (proglotydów) niedojrzałych, hcrmafrodytycznyci l macicznych. Skoleks mierzący l»2mm jest wyposażony w cztery przyssawki, j Złocistobrązowc jaju 30-40|UO zawierają onkosferę z trzema porami haczyków, otoczoną grubą otoczką - embrioforem.

Kolejnym stadium larwalnym jest wągier (cysticercus) pęcherzykowata larwa o średnicy 3 -lOmm

Epidemiologia, rozwój i patogeneza.

Człowiek jest definitywnym żywicielem, a bydło żywicielem pośrednim dla tego kosmopolitycznego tasiemca. Dojrzale człony maciczne, usuwane pojedyńczo z kałem osoby zarażonej, tą /dolne do ruchu; zawarte wewnątrz nich onkosfery. I przypadkowo zjedzone przez żywiciela |_

pośredniego, uwalniają się wewnątrz układu pokarmowego, penetnyą z krwią obwodową ostatecznie lokalizując się w mięśnich szkieletowych bydła. W ciągu 3 - 4 miesięcy rozwijają się wągry - stadium inwazyjne dla człowieka. Zjedzenie ninlngnarwe—egu lub ruodoamażooego zarażonego mięsa wołowego (pokarmowa