jak wyleczyłem dziecko z dysleksji0014

I

Wanda Miler (po lewej) i Irena Krysmalska: „Niektórzy gimnastykę mózgu nazywają ruchami magicznymi... Zaletą tej metody jest to, iż jej stosowanie wcale nie jest czasochłonne ”

żądane. Jednak szczególne znaczenie gimnastyka mózgu ma dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne, czyli - dla dzieci dyslektycznych i dysortogra-ficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z porażeniem mózgowym albo w inny sposób „doświadczonych przez los”.

Dla tych osób stosowanie gimnastyki mózgu może mieć wprost zbawienne skutki. Dzięki bardzo prostym ćwiczeniom niedostatki we współpracy obu półkul mogą zostać szybko nadrobione i specyficzne trudności z nauką szybko znikają. Dziecko rozwija się bardziej harmonijnie, bez zahamowań i bez wielu niepotrzebnych stresów. Znacznie poprawia się jego jakość życia, zwłaszcza jeśli chodzi o naukę i o szkołę.

- Jak to się dzieje, że nieskomplikowane ćwiczenia są w stanie w tak dużym stopniu poprawić pracę mózgu? - nadal nie dawało mi to spokoju. - Dla wielu takie twierdzenie jest ogromnym zaskoczeniem i graniczy wręcz z magią...

38

Biblioteka Zdrowego Człowieka

- To nie magia - zaprotestowała Wanda Miler. — To, o czym mówimy, wynika po pierwsze z fizjologii, po drugie z anatomii.

¹ Proszę wykonać jakąkolwiek operację myślową i zauważyć, co robi ciało. Kiedy myślimy o obiedzie, to reakcją są pobudzone kubki smakowe, a nasz żołądek natychmiast przypomina

0    swoim istnieniu. Proszę pomyśleć o chęci zerknięcia w górę. Co robią oczy? A zauważył Pan, co dzieje się z językiem? Też natychmiast wędruje na podniebienie. Jest to reakcja ciała na naszą myśl.

Gimnastyka mózgu to natomiast proces odwrotny do powyższego - mówiła dalej Wanda Miler. - To nic innego, jak świadome wykorzystanie mięśni, by wzbogacić odpowiednie partie mózgu o nowe połączenia nerwowe. Nasz mózg bowiem bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem — bardziej niż mogłoby to wydawać się na pierwszy rzut oka. Poprzez impulsy rozchodzące się w układzie nerwowym kieruje on poszczególnymi częściami ciału. Ale impulsy mogą wędrować w obu kierunkach — nie tylko od Bózgu do odpowiednich części ciała, lecz również od ciała do mózgu. Połączenia nerwowe to bowiem drogi o dwóch kierunkach jazdy. Kinezjologia edukacyjna stara się to wykorzystać. ■Ośrodki nerwowe znajdujące się w lewej półkuli mózgu za-wiadują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli kierują lewą połową. Gdy wykonujemy ruch lewą nogą, impuls Hpwowy dociera do prawej półkuli; kiedy robimy ruch prawą ręki impuls dochodzi do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian. wykonujemy ruchy lewą nogą oraz prawą ręką, i jesteśmy w stanie utrzymać przy tym równowagę, tworzą się nowe połą-czenia nerwowe, a stare, już istniejące, na nowo się udrażniają

1    wzmacniają. Dzięki temu następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. W rezultacie - jego część intuicyjna (prawa) za-ty.yna lepiej współpracować z częścią analityczną (lewą). Lewe Ucho może lepiej kooperować z prawym, a prawe oko z lewym. W ten sposób nauka dla dzieci dyslektycznych, u których ten mechanizm jest zakłócony, przestaje być przyczyną stresów i stale się znacznie łatwiejsza.

wyleczyłem dziecko z dysleksji 39