NEUFERT9 podst wym,propor

CZŁOWIEK I MIESZKANIE

¹ średnia temperatura 21 °C * średnia wilgotność względna 23%

ok. 0,02 m³/h tlenu

40 g/h pary wodnej

0,015 m³/h dwutlenku węgla

_kVv!$ średnia temperatura 21^CC

średnia wilgotność względna 20%

ok. 0,015 m³/h tlenu

0,0167 m³/h dwutlenku węgla

O Sen    © Spoczynek _k ^ !\ ^    ©^Praca

©-© Wytwarzanie przez człowieka dwutlenku węgla i pary wodnej (na podstawie H. Wolperta—► Qp )

. średnia temperatura 7.4°C    ’

średnia wilgotność względna 81%

ok. 0,03 m³/h tlenu

58 g/h pary wodnej

(przy mniejszej wilgotności powie- TI trza znacznie więcej) ~-

,043 m³/h dwutlenku węgla

Mieszkanie powinno ochraniać człowieka przed wpływami pogody i tworzyć środowisko zapewniające dobre samopoczucie i zdolność do pracy. Warunkują to: powietrze bogate w tlen, w lekkim ruchu, lecz bez przeciągów, przyjemne ciepło, właściwa wilgotność powietrza i odpowiednie oświetlenie.

Decydujące jest położenie mieszkania w krajobrazie, usytuowanie pomieszczeń w domu i rozwiązanie budowlane —> str. 234. Rozwiązanie materiałowe zapewniające izolację cieplną pomieszczenia, łącznie z dużymi oknami w miejscach właściwych z punktu widzenia umeblowania wnętrza, z wystarczającym ogrzewaniem i odpowiednią wentylacją - to podstawowe przesłanki stworzenia warunków dobrego samopoczucia. Zapotrzebowanie na powietrze Człowiek wdycha z powietrza tlen, a wydziela dwutlenek węgla i parę wodną. Ich ilości są różne w zależności od ciężaru człowieka, jego odżywiania, wykonywanych czynności i warunków otoczenia -»©-©■ średnio na osobę liczy się wydzielanie 0,020 m³/h dwutlenku węgla i 40 g/h pary wodnej -»©-©.

Choć zawartość dwutlenku węgla w powietrzu wynosząca 1-3% pobudza pozornie do głębszego oddychania, to jednak powietrze w mieszkaniu nie powinno zawierać go więcej niż 1%. Wymaga to przy jednokrotnej wymianie 32 m³/h powietrza dla osoby dorosłej i 15 m³/h powietrza dla dziecka. Ponieważ jednak nawet przy zamkniętych oknach naturalna wymiana powietrza w budynkach wolno stojących jest 1,5-2-krotna, przyjmuje się jako wystarczającą kubaturę wnętrza dla 1 osoby dorosłej 16-24 m³ (zależnie od rodzaju budynku), a dla dziecka 8-12 m³, albo -przy wysokości pomieszczenia mieszkalnego > 2,5 m -dla dorosłego 6,4-9,6 m², a dla dziecka 3,2-4,8 m² powierzchni mieszkalnej. Przy zwiększonej wymianie powietrza (spanie przy otwartych oknach, wymiana powietrza przez przewody wentylacyjne) można zmniejszyć kubaturę pomieszczeń mieszkalnych dziennych do 7,5 m³ na osobę, a w sypialniach do 10m³ na łóżko. Przy pogorszeniu składu powietrza przez otwarte płomienie lamp, cuchnące wyziewy w szpitalach lub fabrykach oraz w pomieszczeniach odizolowanych (np. widownia w teatrze) str. 106-109 sztucznie wzmożona wymiana powietrza przez zastosowanie wentylacji mechanicznej powinna uzupełnić brakujący tlen i odprowadzić szkodliwe substancje. Temperatury w pomieszczeniach Dla człowieka najprzyjemniejsza temperatura pomieszczenia wynosi przy odpoczynku 18-20°C, a przy pracy 15-18°C, zależnie od natężenia ruchu. Człowieka można porównać do pieca, który opalany żywnością wytwarza na 1 kg ciężaru ciała ok. 1,5 kcal/h. Dorosły o ciężarze 70 kg ->©-© wytwarza więc 105 kcal/h ciepła, a w ciągu doby 2520 kcal wystarczających do zagotowania 25 litrów wody. Wytwarzanie ciepła jest zróżnicowane w zależności od warunków ->© - ©. Wzmaga się ono przy obniżonej temperaturze pomieszczeń, jak również przy pracy fizycznej.

Przy ogrzewaniu pomieszczeń należy zwrócić uwagę, aby ciepło napływało z najchłodniejszej części pomieszczenia. Przy temperaturach ponad 70-80°C następuje rozkład powietrza, którego pozostałości drażnią błony śluzowe, usta i gardło, i wywołują wrażenie suchości powietrza. Dlatego też ogrzewanie parowe i piece żelazne są nieodpowiednie dla budynków mieszkalnych.

g/m*

25

20

15

10

⁵S

			i	P3 / y f i ' m ł
			//
		•i
	4*5

Wilgotność powietrza

Powietrze w pomieszczeniu, najprzyjemniejsze przy wilgotności względnej 50-60%, powinno mieć wilgotność > 40% i < 70%. Zbyt wilgotne powietrze sprzyja rozwojowi

ciu, przenikaniu zimna i skraplaniu się pary wodnej ->©.

Wytwarzanie pary wodnej przez człowieka jest zróżnicowane w zależności od określonych warunków ->©-©. Jest ono ważnym czynnikiem w procesie odprowadzania ciepła z ciała człowieka i wzrasta wraz z rosnącą temperaturą pomieszczenia, zwłaszcza gdy przekroczy ona 37°C (temperatura krwi).

	Znośne przez wiele godzin %0	Znośne przez 1/2 do 1 godz. %0	Bezpośrednio niebezpieczne %0
Pary jodu	0,0005	0,003	-
Pary chloru	0,001	0,004	0,05
Pary bromu	0,001	0,004	0,05
Kwas solny	0,01	0,05	1,5
Kwas siarkowy	-	0,05	0,5
Siarkowodór	-	0,2	0,6
Amoniak	0,1	0,3	3,5
Tlenek węgla	0,2	0,5	2,0
Dwusiarczek węgla	-	1,5*	10,0*
Dwutlenek węgla	10	80	300

Szkodliwe stężenie ważniejszych gazów przemysłowych wg Lehmanna -> [J]    *mg w litrze; pozostałe cm³ w litrze.

©

Niemowlę	ok. 15
Dziecko 2 1/2-roczne	ok. 40
Dorosły w spoczynku	ok. 96
Dorosły przy przeciętnej
pracy	ok. 118
Dorosły przy ciężkiej pracy	ok. 140
Dorosły w starszym wieku	ok. 90

Ciepło rozdziela się: ok. 1,9% na pracę (chodzenie) ok. 1,5% na ogrzanie pokarmów ok. 20,7% na parowanie wody

©Oddawanie ciepła przez człowieka w kcal na godzinę wg Rubenera -> 03

średnia godzinna wydajność pracy na ergostacie - 150 kNm

ok. 1,3% na oddychanie ok. 30,8% na przewodnictwo ok. 43,7% na wypromieniowanie

ok. 75,8% przyczynia się do ogrzania powietrza w pomieszczeniu.

Temp. w °C	Max. zaw. wody w g/m^3
50	82,63
49	78,86
48	75,22
47	71,73
46	68,36
45	65,14
44	62,05
43	59,09
42	56,25
41	53,52
40	50,91
39	48,40
38	46,00
37	43,71
36	41,51
35	39,41
34	37,40
33	35,48
32	33,64
31	31,89
30	30,21
29	28,62
28	27,09
27	25,64
26	24,24
25	22,93
24	21,68
23	20,48
22	19,33
21	18,25
20	17,22
19	16,25
18	15,31
17	14,43
16	13,59
15	12,82
14	12,03
13	11,32
12	10,64
11	10,01
10	9,39
9	8,82
8	8,28
7	7,76
6	7,28
A^5	6,82
t^4	6,39
1 3	5,98
* 2	5,60
+ 1	5,23
0	4,89
- 1	4,55
K2	4,22
T^3	3,92
i^4	3,64
^y 5	3,37
6	3,13
7	2,90
8	2,69
9	2,49
^10	2,31
11	2,14
^12	1,98
13	1,83
14	1,70
15	1,58
16	1,46
17	1,35
18	1,25
19	1,15
20	1,05
21	0,95
22	0,86
23	0,78
24	0,71
25	0,64

Maksymalna zawartość wody w g na 1 m³ powietrza

29