Obraz
3 (87)

Dodatkowe wyjaśnienia. Opieka nacechowana troską o zdrowie i dobre samopoczucie drugiego człowieka (grupy ludzi) wymaga profesjonalnego zaangażowania. Wyraża się to w postawie zawodowej, skierowanej na i obejmującej całą osobę ludzką oraz to, co jest jej szczególnie bliskie, co ją otacza w zdrowiu i chorobie.

Zapamiętaj:

Troskliwa pielęgniarka to taka, która okazuje troskę, troszczy się, dba o podmiot opieki, stara się dać mu to, co jest dla niego najważniejsze, najistotniejsze. To doradca i rzecznik pacjenta, to ktoś bliski mu w zdrowiu lub chorobie.

•    Troszczenie się to określona postawa pielęgniarki i zespół profesjonalnych umiejętności i działań specyficznych dla tego zawodu. To szacunek dla osoby ludzkiej, to świadome i celowe bycie z nią, przyjazne, otwarte podejście, akceptujące pacjenta takim, jaki jest, a nie takim, jakim chcielibyśmy go widzieć.

•    Troska to wyrozumiałość dla wartości i przekonań pacjenta, dla jego zachowania w zdrowiu i chorobie. To pocieszanie, ale i informowanie, to uczenie, ale i sprawdzanie, ile zapamiętał, nauczył się i wykorzystuje w codziennym życiu.

•    Troska to szeroko rozumiane pomaganie (wspieranie). To mówienie do, ale i słuchanie, okazywanie zrozumienia, bliskości. Zawodowe otwarcie się na potrzeby, problemy i przeżycia pacjenta.

Siostra Roach uważa, że sama troska jest fenomenem, a dla jej urzeczywistnienia konieczne jest:

-    „wczucie i empatia,

-    kompetencja i znajomość fachu, zawodu,

-    posiadanie pewności siebie, zaufania,

-    zobowiązanie i zaangażowanie się,

-    sumienność i uczciwość” (Roach, za: Brykczyńską, 1993).

Do listy tej można dodać kolejne:

-    otwarcie na drugiego człowieka (zdrowego, chorego),

-    otwarcie na siebie; zaufanie do samego siebie,

-    świadome zaangażowanie się w opiekę, w bycie troskliwym,

-    komunikowanie otoczeniu (pacjentowi, własnej grupie zawodowej, zespołowi terapeutycznemu itp.), że z natury i zawodowo jest się troskliwym.

Uwaga. W niektórych przypadkach, celowe milczenie może być przejawem głębokiej troski o stan pacjenta.

Zapamiętąj:

Troska, troszczenie się wymaga wejścia w bliski kontakt z drugą osobą, w określoną relację, w przypadku pielęgniarki — przede wszystkim zawodową.

Dodatkowe wyjaśnienia. Ciekawe jest to, że w dobie daleko posuniętej technizacji, realnej i wirtualnej rzeczywistości troska (troskliwość) przedstawiana jest jako „zadanie dla pielęgniarstwa XXT wieku” (Dolata. 2002). Dlatego nie powinno być obaw o to, że jakieś roboty zastąpią kiedyś pielęgniarki.

1.8

Istota wspótczesnego pielęgniarstwa

Dzisiejsze pielęgniarstwo coraz częściej określane jest jako dyscyplina praktyczna. Praktyka pielęgniarska, inaczej wykonywanie dość jednoznacznie określonych j opisanych zadań i działań, wymaga dysponowania możliwościami powoływania się na przyjęte założenia teoretyczne i sprawdzone rozwiązania praktyczne.

Zapamiętaj:

Pielęgniarstwo jako dyscyplina praktyczna ma między innymi własne:

-    pojęcia (zbiór specyficznych, istotnych pojęć; dynamiczny, zmieniający się; podlegający zmianom ilościowym i jakościowym),

-    hipotezy (najczęściej w formie pytań, które zakłada zweryfikować, przyjąć lub odrzucić; pytania dotyczą: praktyki jako całości, poszczególnych elementów składowych, przypadków jednostkowych; teorii — całość, poszczególne składowe).

-    twierdzenia wyrażające to, co już zostało dowiedzione, udowodnione od strony praktycznej i(lub) teoretycznej; wynik uogólnienia.

-    teorie (opracowane przez teoretyków pielęgniarstwa; przyjęte w danym kraju, regionie, instytucji ochrony zdrowia — do wiadomości i(lub) rozwiązań praktycznych; analizowane pod kątem spełniania wymogów, jakie opracowaniom tego rodzaju stawia nauka).

Pielęgniarstwo dba o to, aby dysponować (dla potrzeb praktycznych i teoretycznych) opracowanymi i udokumentowanymi danymi dotyczącymi m.in.:

•    celów i założeń (ogólne — podstawowe i szczegółowe),

•    metod pracy, badań,

•    przyjętych rozwiązań i spodziewanych wyników.

Współczesne pielęgniarstwo otwarte jest na:

•    promowanie osiągnięć własnych i asymilowanic tego, co pochodzi z innych obszarów wiedzy, a jest istotne dla rozwoju praktyki i teorii,

•    wymianę doświadczeń (w skali mikro — np. instytucji ochrony zdrowia, i makro — np. kraju, również świata) dla podnoszenia jakości szeroko rozumianej opieki,

•    współpracę i współdziałanie dla własnego rozwoju, jak również do czynienia wkładu w naukę.

Uwaga. Istota współczesnego pielęgniarstwa to temat stosunkowo szeroki, przy czym treść prezentacji (jej zakres i charakter) uzależniona jest od wielu czynników, a za podstawowy należy przyjąć punkt widzenia osoby prezentującej temat.

Dla celów tego opracowania założono omówienie trzech zagadnień, które przyjęto za podstawowe:

•    autonomii pielęgniarstwa,

•    zdrowia w pielęgniarstwie,

•    komunikowania w pielęgniarstwie.

25