Obraz
6 (91)

/ar/.\I)/anii-. środowisku m w i’R/1 nsii.moKsnni

2.2.2. Zapylenie na stanowisku pracy

W zakładzie przemysłowym występuje szereg procesów technologicznych, którym towarzyszą duże miejscowe zanieczyszczenia powietrza pyłami technologicznymi. Mogą one powstawać zarówno podczas operacji technologicznych, jak i magazynowania czy też załadunku.

Pojęcia związane z pyłami

Z problemem zanieczyszczenia powietrza związane są określone pojęcia. Niżej podane zostaną tylko najważniejsze z nich.

Emisja pyłu - jest to masa pyłu unoszona w jednostce czasu do atmosfery ze źródła pylenia zamkniętego (np. komina) lub otwartego (np. wysypisko). Emisja pyłu określana jest w kg/s, kg/h, m³/h, kg/tonę produkcji itp.

Tabela 2.6. Wpływ parametrów mikroklimatu na organizm ludzki. [41]

Lp.	Czynnik analizowany	Skutki działania	Zapobieganie
1	Temperatura powietrza: - zbyt wysoka	Wzrost ciepłoty ciała, przyspieszenie akcji serca, zmniejszenie wydajności pracy, wzrost liczby błędów, senność	Zwiększanie wydajności wentylacji, nawiew chłodnego powietrza
	- zbyt niska	Uczucie sztywnienia mięśni, spadek napięcia uwagi	Nawiew ciepłego powietrza, zwiększenie intensywności ogrzewania
2	Wilgotność powietrza: - zbyt wysoka	Zmniejszenie możliwości pracy w wysokich temperaturach	Poprawa wentylacji, nawiew suchego powietrza
	- zbyt niska	Wysychanie śluzówek	Nawilżanie powietrza
3	Szybkość ruchu powietrza: - zbyt duża	Bóle mięśniowe	Zlikwidowanie przeciągów, zmniejszenie prędkości powietrza nawiewanego poprzez rozpraszanie strumienia, np. za pomocą anemostatów
	- zbyt mała	Zmniejszenie możliwości pracy w wysokich temperaturach	Poprawa wentylacji

Stężenie zanieczyszczenia - jest to ilość rozpatrywanego składnika zanieczyszczającego w 1 m³ powietrza. Wyrażone jest w mg/rrE, liczby ziaren/m³.

Średnica ekwiwalentna (równoważna) - jest to średnica cząstki, której szybkość sedymentacji w określonych warunkach jest taka sama, jak cząstki kulistej o znanej średnicy (kropli wody w temperaturze 20°C i ciśnieniu 760 mm Hg).

Średnica umowna - jest to wymiar cząstki pyłu oznaczony poprzez umowny odcinek łączący dwa dowolnie wybrane, lecz określone punkty obrysu rautu cząstki. Stosowane są następujące sposoby pomiaru średnicy umownej:

- średnica umowna dm, - odniesiona jest do pola rzutu cząstki pyłu; jest to średnica okręgu, którego pole jest równe polu rzutu cząstki pyłu określonej na podstawie obrazu mikroskopijnego (rys.2.4.);

Rys.2.4. Średnica umowna dm [49]

średnica umowna dm₇ - odniesiona jest do umownego wymiaru obrazu rzutu czystki pyłu, tj. długości odcinka dzielącego pole rzutu cząstki pyłu na połowę (rys.2.5.);

średnica umowna dm₈ - odniesiona jest do jednego umownego wymiaru geometrycznego obrazu rzutu cząstki pyłu, tj. długości odcinka mierzonego między dwiema równoległymi liniami stycznymi do obrysu pola rzutu cząstki pyłu (rys.2.6.)

Rys. 2.5. Średnica umowna dm₇ [49] Rys. 2.6. Średnica umowna dm₈ [49]

W przypadku gdy jest określona średnica umowna zbioru czystek pyłu w i' ulanym preparacie, wówczas stosowana jest zazwyczaj umowna średnica czą-i* k pyłu wynikająca z pomiaru metodą statystycznych. Średnica ta jest rozumiani |ako średnia arytmetyczna długości odcinków poziomych dzielących pola < •brązów cząstek pyłów na dwa równe pola lub liniowe wymiary obrysu cząstek nys.2.7. i 2.8.).

Rys. 2.7. Pomiar średnicy umownej [49|    Rys.2.8. Pomiar średnicy umownej [49]

39