Obraz1 (34)

28

w

AMERYKAŃSKI FENIKS

dy europejs<y koloniści popłynęli do Ameryki Północnej, wraz z nimi udały się

tam organizacje związane z Bractwem. W roku 1694 grupa europejskich I u zywódców różokrzyżowców założyła kolonię na terenie obecnej Pensylwanii. Niektó-

i    r z ich malowniczych domów w Ephracie zachowano do dziś jako tutystyczną atrakcję.

Potem przyszli masoni. 5 czerwca 1730 roku książę Norfolk vyysłał Daniela Coxe'a z New Jersey z jedną z pierwszych misji masońskich, której celem było założenie loży n.t terenie ameiykańskich kolonii. Został on jednocześnie mianowany lokalnym Wielkim Mistrzem Nowego Jorku, New Jersey i Pensylwanii z mocą zakładania nowych lóż. Jedną z najwcześniejszych oficjalnych kolonialnych lóż była loża założona przez Hemy ego Price’a w Bostonie 31 sierpnia 1733 roku na podstawie pełnomocnictwa angielskiej Wielkiej Loży Matki. Histoiyk masoński Albert MacKey uważa, że lo/e na nowym kontynencie istniały prawdopodobnie już wcześniej, lecz dotycząca

ii    Ii dokumentacja zaginęła.

Wolnomularstwo rozprzestrzeniło się w ameiykańskich koloniach bardzo szybko, podobnie jak w Europie. Prawie wszystkie pierwsze loże założone w koloniach luytyjskich powstały z inspiracji angielskiej Wielkiej Loży Matki, zaś ich członkowie byli lojalnymi poddanymi brytyjskiej korony.

Anglicy nie byli jedynymi kolonizatorami Ameryki. Ich głównym rywalem w Nowym Swiecie byli Francuzi. Współzawodnictwo między tymi dwiema nacjami wywoływało częste zatargi dotyczące granic. Ich rezultatem były częste wojny, jak na przykład Wojna Królowej Anny z pierwszej dekady osiemnastego wieku czy Wojna Króla Jerzego zapoczątkowana w roku 1744. Nawet w okresach pokoju stosunki między obu mocarstwami trudno było określić jako dobre.

Jednym z lojalnych oficerów brytyjskich służących w koloniach był Jerzy Waszyng-lon, który w wieku 20 lat, 4 listopada 1752 roku, został przyjęty w szeregi masonów.

233