Obraz8 (50)

•    zwiększa się ryzyko pęknięcia krocza, szczególnie przy wysoko uniesionych i szeroko odwiedzionych kończynach,

® ^zwiększa się ryzyko dystocji barkowej.

W pozycji na wznak kobieta traci kontrolę nad własnym ciałem i znacznie częściej wymaga pomocy innych osób.

Wskazania do przymusowego ułożenia ciała wynikające z sytuacji położniczej to:

•    konieczność ciągłego monitorowania matki i dziecka w przypadku ciężkich powikłań ciąży i porodu /pozycja półsiedząca, siedząca, uniesiona na boku lub inna pozwalająca na monitorowanie, a wygodna dla matki/,

•    czas tuż po założeniu znieczulenia przewodowego,

•    potrzeba ułożenia rodzącej na jednym z boków, aby wspomóc prawidłowe wstawianie się główki do kanału rodnego /tak jak niskie poprzeczne ustawienie główki/,

« konieczność wykonania zabiegów położniczych drogą pochwową.

Pozycja wertykalna to taka sytuacja w, której ciało rodzącej kobiety w pozycji wertykalnej znajduje się w pionie i dużym stopniu wykorzystana jest siła ciężkości. Do pozycji wertykalnych zaliczamy:

•    pozycję stojącą,

® siedzącą,

o w klęku,

® w klęku podpartym, jeśli miednica rodzącej jest niżej niż ramiona, a kuczną.

Wśród wielu uznanych korzyści wynikających z możliwości swobodnego poruszania się kobiety w czasie porodu najbardziej oczywista jest różnorodna możliwość wzajemnego dopasowania się dziecka i kanału rodnego matki. Rodząca kobieta wykonuje rytmiczne ruchy całego ciała, także miednicy będące odpowiednikiem odczuwanego skurczu i rytmu własnego oddechu. Sprzyja to właściwej adaptacji części przodującej - najczęściej główki dziecka do będącej w ruchu matczynej miednicy. Porodowi sprzyja również możliwość swobodnego uniesienia ramion i uchwycenia ramionami liny, drabinki, oparcia się o innego człowieka lub chociażby ścianę. Do najbardziej znanych korzyści wykorzystania pionowej pozycji w czasie porodu należą:

° lepsza adaptacja główki do miednicy matki,

o większa efektywność skurczów macicy, szybsze rozwieranie szyjki, a lepsze warunki krążenia u płodu,

® efektywne wykorzystanie sił przez rodzącą

•    większy komfort porodu dla matki,

•    rzadziej potrzebne jest stosowanie farmakologicznych metod łagodzenia dolegliwości porodowych,

o bardziej efektywne parcie,

•    mniejsze ryzyko pęknięć krocza /należy pamiętać o pozycji nóg - umiarkowanie odwiedzione/,

•    mniejsze ryzyko dystocji barkowej /miednica rodzącej zachowuje pełną możliwą ruchomość/,

® ułatwienie samoistnego odklejenia się i porodu łożyska,

« rodząca panuje nad sytuacją.

Wśród wad pozycji wertykalnych w drugim okresie porodu wymienia się:

» mniej wygodny dostęp do krocza rodzącej,

® zbyt długie parcie, szczególnie w pozycji kucznej może powodować obrzęk krocza,

® jeśli pozycja wertykalna staje się pozycją przymusową, to staje się niewygodna dla rodzącej.

Szczególną pozycją jest ułożenie ciała przez rodzącą w klęku podpartym. Wtedy gdy miednica rodzącej znajduje się wyżej niż ramiona. Pozycja ta, tak jak wszystkie pozycje pionowe do porodu, jest stosowana od dawna w następujących sytuacjach:

® występowania u rodzącej dużych dolegliwości okolicy krzyżowej,

® potrzeby zwolnienia gwałtownie przebiegającego drugiego okresu porodu, ® po stwierdzeniu wysunięcia się pępowiny przed część przodującą,

© jeden z zabiegów należących do HELLPER przy dystocji barkowej /patrz rozdział dystocja barkowa/.

Wspieranie emocjonalne rodzącej i towarzyszących jej osób powinno uwzględniać specyfikę poszczególnych faz porodu. Hormony wydzielane w trakcie porodu wpływają na przeżycia emocjonalne rodzącej kobiety. To co' przeżywa kobieta, wpływa na przebieg porodu. Hormony kluczowe to oksytocyna, adrenalina i endorfiny.

Poród jest wydarzeniem psychosomatycznym i na jego przebieg w równym stopniu wpływają:

© wcześniejsze doświadczenia i nastawienie, o sprawność ciała,

® wydolność hormonalna.

Na podstawie zachowania rodzącej można wnioskować, na jakim etapie porodu kobieta się znajduje. Warunki w jakich odbywa się poród, wpływają na

59