Obraz4 (46)

-— drobny piasek lub mączka mineralna — 100 części wagowych,

—    krzemionka koloidalna aerosil — 5 części wagowych,

—    rozpuszczalnik (np. aceton techniczny) — 10 części wagowych. Zaprawy powinny być nakładane na suche podłoże, np. na beton

dojrzały, w temperaturze 15 °C.

ZASADY STOSOWANIA MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH

Dodatki do betonu. Betony zyskują odpowiednią szczelność, jeżeli przy wykonywaniu ich uwzględnia się wszystkie wymogi technologiczne. Jednak przy większym ciśnieniu wody w porach betonu mogą wytworzyć się po pewnym czasie kanaliki powodujące niewskazany wzrost stopnia przepuszczalności. Szczelność zwiększa się dodając substancje uszczelniające, jak np. hydrobet — w ilości 1,5% ciężaru cementu, lub klutan — w ilości 0,15°/o ciężaru cementu. Dodawane są one w trakcie urabiania masy i dzięki pęcznieniu wypełniają pory. Inne środki, np. szkło wodne, fluaty, roztwory asfaltowe, służą do pokrywania wierzchniej warstwy gotowych elementów betonowych.

Szkło wodne potasowe o lepszych właściwościach niż sodowe może być rozprowadzane na powierzchniach suchych i wilgotnych. Zaschnięte należy polać rozcieńczonym kwasem solnym, a następnie zmyć wodą. Dobrze uszczelnia masa cementowa ze szkłem wodnym, o konsystencji gęstej papki. Metoda ta jest skuteczniejsza w działaniu od fluatowania, które w mniejszym procencie zmniejsza przepuszczalność i jest trwałe tylko przez 10 lat.

Szczelność betonu znacznie zwiększają roztwory asfaltowe, które najlepiej jest stosować od strony zewnętrznej zbiornika — zasypywanej ziemią. Smarowania na zimno dokonuje się abizolem P (symbol SWW 1461-223), Pn-B-24620, bitizolem P (symbol SWW 1461-223) i asfaltową emulsją kationową (symbol SWW 1461-232). Na gorąco stosuje się lepik asfaltowy (symbol SWW 0245-55).

Dobre zabezpieczenie wodoszczelne stanowi zaprawa betonowa. Stosowany w tym celu cement musi mieć miarkę nie niższą niż 250, a piasek powinien być wypłukany, rzeczny. Tynk powinien się składać z czterech warstw:

I — narzut z zaprawy 1:3,5 (100 kg cementu : 290 1 piasku)

II — po 24 godzinach warstwa z zaprawy 1:2,6 (100 kg cementu : 219 1 piasku) zatarta packą III — po 20 godzinach warstwa z zaprawy 1:1,75 (100 kg cementu : 145 1 piasku kwarcowego o granulacji 0,8— 1,5 mm); po 8 godzinach zaciera się warstwę kielnią

IV — po 4 godzinach warstwa z zaczynu cementowego (cement : wody = 1:1) gładko zatarta kielnią stalową.

Fundamenty. Fundamenty urządzeń do zabaw wykonuje się z betonu chudego (cement, piasek, żwir) 1:3:6 lub 1:4:8. Beton tłusty stosuje się do elementów konstrukcyjnych, takich jak ścianki zabawowe (cement : piasek : żwir) 1:2:4.

Posadzki. Posadzki z kamienia wykonuje się na ogół na zaprawie cementowej grubości 1,5—2 cm, rozrobionej w'stosunku 1:3 w wodzie wapiennej.

Jasne spoiny płyt uzyskuje się dzięki zaprawie wapienno-gipso-wej 1:1:3.

Murki. Wiązanie murków z kamienia, w większości wypadków niewielkich, na terenie osiedla wykonuje się zaprawami wapiennymi przygotowanymi w stosunku 1:3 (wapno, piasek) lub 1:1:6, 1:1:9 (cement, wapno, piasek). Rzadziej wykonywane mury o silniejszej konstrukcji, wymagają zaprawy 1:0,5:4,5 (cement, wapno, piasek). Warstwa zaprawy między kamieniami powinna wynosić od 2 do 6 cm.

Tynki. Przy malowaniu emulsyjnym tynku daje się najpierw farbę podkładową, a po jej wyschnięciu nawierzchniową. Farby emulsyjne tworzą powłoki przepuszczalne powietrze i są łatwo zmywalne.

Malowanie kazeinowe i krzemianowe stosuje się najczęściej na powierzchniach narażonych na zawilgocenie. Farby kupuje się gotowe. Pod malowanie krzemianowe tynk gruntuje się szkłem wodnym, pod kazeinowe •— mlekiem wapiennym.

Farby olejne stosuje się do malowania tynków 'suchych. Farby olejne składają się z pigmentu i wysychającego oleju; w celu przyspieszenia wysychania najlepiej stosować pokost z oleju lnianego. Przed malowaniem tynk gruntuje się pokostem, następnie szpachluje szpachlówką (kreda, pokost i olej), którą po wyschnięciu szlifuje się pumeksem, następnie maluje farbą olejną dwu- lub trzykrotnie. Powierzchnie olejne można dodatkowo pokryć lakierem.

Betony odporne na ścieranie. Betony takie najczęściej stosuje się na górną warstwę schodów (10—40 mm). Zależnie od wielkości ziaren kruszywa i rodzaju dodatków uzyskuje się odpowiednią trwałość i przyczepność betonu stanowiącą o bezpieczeństwie przechodniów. Cementy stosuje isię marki nie niższej od 350, zamiaist żwiru, który ze względu na gładkość ziaren jest materiałem nieodpowiednim, używa się kruszywa łamanego, z bazaltu lub granitu, o granulacji nie większej niż 20 mm.

99