Obraz57 (3)

45° szerokości około 1 mm, co w gotowym licowaniu daje łącznie ze spoiną do 3 mm. Przy wykonywanu licowania pieca z kafli gładkich „berlińskich" obrzeże kafla zaokrągla się lekko (rys. 38) bez szlifowania faz, jaik przy kaflach gładkich majolikowych. W tak wyłamanym licowaniu pieca należy wszystkie spoiny kafli przeciągnąć 'blaszką aluminiową, celem otrzymania spoiny wgłębionej zabezpieczającej płaszczyzny szkliwiowe od odprysków mogących powstać przy nacisku kafla na kafel.

Należy również pamiętać, że przed rozpoczęciem cięcia kafli, trzeba je starannie dobrać pod względem odcieni szkliwa. Ściany widoczne pieca powinny mieć jednolitą w odcieniu po- ; wierzchnią o stonowanym kolorze, od ciemniejszego w częścią dolnej do jaśniejszego w częśęi górnej. Na front pieca lub trzonu kuchennego należy wybrać kafle pierwszego gatunku, sprawi; dzone do węgielnicy, proste, bez skaz na szkliwiu. Zaś na tył ; pieca można dać kafle III i IV gatunku, wybrakowane, lecz nie popękane. Wierzch pieca można wyblatować kaflami Iii-go ga* j tunku, zaś wyblatowanie pod piecem, które jest widoczne i li' ‘ cuje z podłogą, należy wyłożyć kaflami pierwszego gatunku w tym samym kolorze, co licowanie pieca. Samą technikę mocowania kafli oraz osprzętu jak: drzwiczek, rusztów itd. opisano w rozdziale II.

Trzeba dodać, że jednym z warunków dobrego wykonania, pieca jest dobrze dobrana i urobiona zaprawa zduńska z gliny zwykłej tak zwanej „piecówki", z dodaniem odpowiedniej ilości wody, wymieszana łopatą, z roztarciem grudek i wyrzuceniem kamieni. Do glin zbyt tłustych w celu schudzenia należy dodać przesianego piasku. Dobrze wyrobiona glina posiadać będzie przyczepność i plastyczność.

2. Narzędzia zduńskie

Warunkiem dobrego wykonania pieca czy trzonu kuchennego jest komplet odpowiednich narzędzi zduńskich. Na ogół narzędzia zduńskie (rys. 39) są wykonywane w warsztatach mechanicznych, na zamówienie wg własnych szkiców lub wzorów, ponieważ nie ma ich w sprzedaży na wolnym rynku. Dlatego też należy je dobrze konserwować, przenosząc z budowy na budowę w odpowiednim opakowaniu lub w torbie skórzanej. Do specjalnie ważnych narzędzi zduńskich należy poziomnica, miara suwakowa (sztychmas), węgielnica z „piątką" i nóż. Narzędzia te w czasie nie używania trzeba wytrzeć do sucha szmatką, części metalowe naoliwić i w tym śtanie przechowywać w suchym miejscu. Na rys. 39 pokazano najważniejsze narzędzia zduńskie, a więc — 1 — to poziomnica zduńska, długości około 250 mm okuta blachą mosiężną do poziomowania i pionowania rzędów pieca. 2 — to węgielnica zduńska z piątką, niezbędna przy sprawdzaniu kątów prostych na powierzchni szkliwnej kafla, o wymiarach około 200 X 240 mm, płatka 200 mm, ramię 240 mm, 3 — to nóż do przycinania kafli, gdy jest przytępiony, należy go

Rys. 39. Narzędzia zduńskie:

I    — poilomnica. 2 — iuięglclnlca. 3 — nói do przycinania, 4 — bloazka aluminiowa, 5 — młoteczek. 6 — młotek dały, 7 — wycinak (>$xlamborck«), S - młotek clęikl (packa), 9 - cęgi. 70-metrtoka.

II    — przecinak krótki, 13 — przecinak długi, 13 — miara (smakowa (*uiychmas<), | Ił* siraolko

ostrzyć zawsze z jednej strony tworząc fazę 3 — 4 mm. 4 — to „aluminium" — blaszka aluminiowa o wymiarach (w przybliżeniu) 20 X* 150 mm do rysowania na powierzchni szkliwionej kafla oraz do przeciągania spoin poziomych i pionowych kafli w piecu, w celu otrzymania spoiny wgłębionej i zabezpieczającej płaszczyznę szkliwioną przed odpryskami w razie nacisku szkliwa na szkliwo. 5 — oznacza młoteczek mały z odpowiednio zaprawionym ostrzem. 6 — młotek duży zduński podobny do murarskiego, lecz nieco .lżejszy. 7 — wycinak w potocznej mowie „sztamborek" (musi być wykonany z dobrej stali narzędziowej), używany do przecinania kafli, wycinania równych sztuczek j otworów yr kaflach, ze względu na kształt szpiczasty, w cza-

4?