Obraz (2607)

86

dElrf*

(79)

Rys. 7.2. Krzywe elcktrokapilarne otrzymane na elektrodzie rtęciowej w wodnych roztworach elektrolitów, a-z adsorpcją anionu, b - bez adsorpcji jonów (np. w roztworze KF), c - z adsorpcją kationu, d - z adsorpcją obojętnych substancji organicznych; maksima krzywych eleklrokapilarnych wyznaczają wartości potencjałów ładunku zerowego (£,.„)

Maksimum krzywej elektrokapilamej przypada przy tej wartości potencjału, przy której (f^m) = 0 - mówi się o potencjale ładunku zerowego (oznaczenie spotykane w literaturze: pzc, płz, E., £,(m) = 0 i ostatnio zalecany symbol: E.=o).

Druga pochodna krzywej elektrokapilamej określa tzw. pojemność różniczkową (C) warstwy elektrochemicznej, zwaną też pojemnością różniczkową elektrody:

elektrochemicznej. W latach 30. opublikował wyniki różniczkowej warstwy podwójnej na granicy faz rtęt I które to wyniki ze względu na swą dokładność do dzitm porównawczym przy testowaniu elektronicznej aparatury m

Pomiar pojemności różniczkowej dokonywany za Lippmanna nie jest wygodr.. . szybki, natomiast cetjH^ Rładncść. Stosuje się obecnie bezpośrednie metody pomiata mostkowa, pomiar impedancj:, Krzywa pojemność ności od potencjału elektrod;, rtęciowej w ro/twon*M kształt podany na rys. 7.3.

Rys. 7.3. Krzywe pojemności różniczkowej elektrody

czyli:

Py

dEl)r.T.N

= C

(7.10)

ni

dE. Ip.T.k

= C

(7.11)

David C. GRAHAME (1912-1958), profesor chemii w Amhersl College, London. Zajmował się teorią granicy faz, w tym również teorią warstwy

Krzywa „1” otrzymana została na elektrodzie M KF. Punkt „a", tzw. garb, odpowiada rotacji elektrochemicznej, tj. w tej części granicy faz rtęć | m sąsiaduje bezpośrednio z powierzchnią rtęć. Graha^ terminem flip-flop. Minimum krzywej pojemność rć potencjał ładunku zerowego nęć .w badanym roz

Dodajemy teraz substancji powierzchniowo czjm| wego) do roztworu fluorku potasu i pomiar otrzymujemy w graficznej postać krzywej „2**. Si czynna adsorbuje się (pik „c”) i desorbuje się (yflfl