W celu skrócenia czasu wypełniania komory 7 wodą praktykuje się otwieranie na krótko zaworu C o większym przepływie wody. Czas otwarcia tego zaworu musi być jednak tak dobrany, aby nie spowodować przelania się wody przez próg prowadzący do kanału 12, co pociągnęłoby za sobą ponowne otwarcie bębna wirówki.
Po zamknięciu bębna otwarty pozostaje tylko zawór B, którym dopływa woda zamykająca w celu:
— utrzymania odpowiedniej wartości promienia r ,
— uzupełniania ewentualnych ubytków (przecieków, parowania) wody w komorze 7.
Zautomatyzowaniu w instalacjach wirowania mogą podlegać następujące czynności:
— włączanie i wyłączanie wirówki w zależności od poziomu oleju w zbiornikach, z którymi wirówki współpracują (wirówki olejów pędnych lub opałowych),
— oczyszczanie bębna wirówki z osadów zanieczyszczeń stałych (tzw. samooczyszczanie),
— sterowanie położenia granicy podziału pomiędzy czynnikiem lżejszym (olej) i cięższym (woda),
— zapewnienie odpowiedniej temperatury podgrzania wirowanego czynnika,
— zabezpieczenie procesu wirowania przed przerwaniem zamknięcia wodnego (w puryfikatorach),
— zabezpieczenie wirówki przed wystąpieniem nadmiernych wibracji, mogących doprowadzić do jej uszkodzenia.
Ponadto w skład automatyzacji instalacji wirowania może jeszcze wchodzić sygnalizacja:
— zbyt niskich obrotów wirówki,
— zbyt niskiej temperatury wirowanego oleju i zbyt wysokiej lepkości,
— poziomu oleju w zbiornikach, z którymi współpracuje wirówka oleju napędowego lub opałowego.
Sterowanie położeniem granicy podziału między czynnikiem lżejszym i cięższym omówione zostało w podrozdziale 4.4.3.
W ostatnich latach jakość olejów opałowych dostarczanych na statki systematycznie pogarsza się. Związane to jest z zastosowaniem w silnikach napędu głównego i silnikach pomocniczych statków ciężkich frakcji ropy naftowej pozostałych z procesu rafineryjnego, tzw. paliw resztkowych. Paliwa te charakteryzują się wysoką lepkością, dochodzącą do 700 cSt/50°C, znaczną ilością zanieczyszczeń
368