OMiUP t2 Gorski2

Rys. 5.76. Sprężynowe zamocowania skraplaczy:

a) zamocowanie z regulatorem sprężyny, b) zawieszenie sprężynowe firmy Stal-Laval;

1 — skraplacz, 2 — uchwyt, 3 — końcówka, 4 — trzpień, 5 — sprężyna, 6 — podkładka, 7 — śruba, 8 — nakrętka, 9 — osłona, 10 — wskaźnik

Intensywność wymiany ciepła w skraplaczu (intensywność skraplania), a co za tym idzie, i stopień uzyskiwanej próżni zależy m.in. od wielokrotności chłodzenia, a więc od wydajności pompy chłodzącej skraplacz, zwanej też pompą cyrkulacyjną. Prawie wyłącznie są to jednostopniowe pompy wirowe o dużej wydajności i niewielkiej użytecznej pracy jednostkowej (wysokości podnoszenia).

Odbiór skroplin ze skraplacza odbywa się za pomocą pompy skroplinowej. W starszych rozwiązaniach siłowni parowych z głównym silnikiem tłokowym spotyka się pompy skroplinowe tłokowe. Obecnie stosowane są wyłącznie pompy odśrodkowe, najczęściej napędzane silnikami elektrycznymi lub turbinami parowymi.

Ze względu na to, że skropliny opuszczające skraplacz mają temperaturę bardzo zbliżoną do temperatury wrzenia przy panującym ciśnieniu, pompy skroplinowe umieszczone są poniżej zbiornika skroplin, tak aby pracowały one z koniecznym napływem.

W instalacji skroplinowej stosowana jest automatyczna regulacja zarówno poziomu skroplin w zbiorniku dolnej części skraplacza, jak i temperatury skroplin w instalaq'i.

Szkic instalacji usuwania powietrza ze skraplacza przedstawia rysunek 5.77. Mieszanina powietrzno-parowa przepływa przez chłodnicę powietrza

112