Obraz3

nej w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza 200% kwoty kryterium dochodowego na osobę w rodzinie. W przypadku gdy osoba usamodzielniana kontynuuje naukę, pomoc pieniężną na usamodzielnienie wypłaca się po ukończeniu edukacji. W uzasadnionych przypadkach starosta może wypłacić pomoc pieniężną na usamodzielnienie w trakcie trwania nauki.

Ustawa przewiduje wiele sytuacji, w których pomoc nie przysługuje lub można ją zawiesić. Pomocy na usamodzielnienie lub na kontynuowanie nauki można odmówić np. jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że zostanie ona wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem lub gdy osoba usamodzielniana porzuci naukę, pracę, odmówi podjęcia zatrudnienia albo gdy zostanie skazana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej (art. 89 ust. 7). Wstrzymanie świadczeń następuje, jeśli osoba usamodzielniana kontynuuje naukę w szkole zapewniającej nieodpłatną edukację i pełne utrzymanie, a także gd\ osoba ta bez uzasadnionych powodów zmieni trzykrotnie szkołę na tym samym poziomie kształcenia. Natomiast świadczenia podlegają zawieszeniu w przypadku ich marnotrawienia, braku realizacji programu usamodzielnienia, przerwy w kontynuowaniu nauki, a także w wyniku szczególnych okoliczności, takich jak zdarzenie losowe lub stan zdrowia osoby usamodzielnianej. Ponieważ świadczenia dotyczące specjalistycznej opieki nad rodziną i dzieckiem należą do zadań powiatu, udzielaniem pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i na kontynuowanie nauki zajmuje się starosta. Jego właściwość ustala się według miejsca zamieszkania dziecka (osoby usamodzielnianej), przed umieszczeniem go w rodzinie zastępczej lub innej placówce wskazanej w art. 88 ust. 1 u.p.s.

Konieczności udzielania pomocy na usamodzielnienie nie trzeba uzasadniać. Bez wątpienia potrzebne jest udzielenie wsparcia przez państwo młodym osobom wychowanym poza naturalną rodziną, w chwili gdy rozpoczynają one samodzielne życie. Zwłaszcza w tych sytuacjach powinna silnie oddziaływać zasada solidarności społecznej. Proces usamodzielniania wymaga zaangażowania wielu instytucji, by objęta nim młodzież mogła odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie, zdobyć wykształcenie, pracę, założyć własną rodzinę. Zainteresowanie powinny wyrazić przede wszystkim władze samorządowe, na terenie których osiedlają się osoby usamodzielniane, powinny one zwłaszcza udzielać pomocy w podjęciu zatrudnienia i zaspokajać potrzeby mieszkaniowe¹. Samorządy mogą również poszukiwać podmiotów gotowych do udzielenia wsparcia młodemu człowiekowi, np. wśród pracodawców czy organizaci: społecznych. Niezbędne jest również zaangażowanie powiatowego centrum pomocy rodzinie, pracowmików socjalnych, wolontariuszy, a także rodzin\ osoby usamodzielnianej. Najwięcej zależy jednak od samego zainteresowanego, od jego aktywności, zdyscyplinowania, współdziałania z organami samorządowymi i instytucjami pomocy społecznej.

170

1

Zob. Z. Jaźwińska, Udzielanie pomocy osobom opuszczającym placówki opiekuńczo-wychowawcze or_ rodziny zastępcze, SI. Prac. 2000, nr 12, s. 24.