P1020077

no Barbara Czerska

od żółtobrunatnej do ceglastej. Wśród naczyń stołowych najbardziej typową formą były misy profilowane, z brzegiem odchylonym na zewnątrz i z szyjką wgiętą do środka, dna były lekko wklęsłe. Mniej liczne były misy z wylewami nachylonymi do wnętrza. Trzecim typem w tej grupie są naczynia pucharkowate, których szpulowate nóżki mają krawędzie wysunięte na zewnątrz, często podkreślone dookolnymi rowkami. Powierzchnia nóżek pucharków jest na ogół lekko szorstka.

Naczynia kuchenne obtaczane wykonane są z gliny schudzonej średnią, a w wypadku większych naczyń gruboziarnistą domieszką żwirku, niekiedy też rozkruszonych kamieni. Naczynia te mają powierzchnię wyrównaną, ale szorstką, barwy najczęściej ciemnoszarej z jaśniejszym przełomem, rzadziej jasną od żółto- do ceglastoszarawej; w tym ostatnim wypadku na powierzchni często występują ciemne plamy.

Formy naczyń tej grupy są zróżnicowane, występują tu różnego rodzaju misy, garnki baniaste, garnki szerokootworowe i garnuszki formą zbliżone do odpowiadających im wielkością naczyń grafitowych. Cechą charakterystyczną naczyń jest zgrubienie brzegu jedno- lub dwustronne.

Ostatnią grupę tworzą naczynia lepione wyłącznie ręcznie, na ogół dość niestarannie. Są to garnki i misy. Część większych garnków ma stronę zewnętrzną schropowaconą. Wyróżniają się w tej grupie dokładnością wykonania naczynia jajowate ze zgrubiałym, często facetowanym brzegiem odchylonym na zewnątrz. Powierzchnia tych naczyń jest starannie wygładzona, widoczne są na niej liczne blaszki miki. Jest to forma analogiczna do tej, jaką spotyka się w kulturze przeworskiej okresu póź-nolateńskiego.

Przedstawiony podział ceramiki został uwzględniony przy omawianiu inwentarza poszczególnych obiektów i warstw kulturowych. Wszystkie pozostałe wyroby zostały dokładnie scharakteryzowane przy zespołach, w których wystąpiły.

Jama (?) nr 19

Zarys jamy nr 19, odkryty po zdjęciu warstwy ornej na głębokości około 30 - 40 cm, był bardzo słabo czytelny. Wydzielał się z otoczenia nieznacznie ciemniejszym zabarwieniem i pewnym zgrupowaniem fragmentów ceramiki. Zarys miał formę zbliżoną do owalu o średnicy 3,10 X 2,00 m, osią dłuższą usytuowany był w kierunku z północy na południe. Forma zagłębienia jamy była nieregularna, zwężała się nierównomiernie w stronę bardzo nierównego dna, które wystąpiło na głębokości około 60 cm.

Inwentarz

1.    Fragmenty naczyń grafitowych: a) 2 fragmenty wylewów małych garnuszków z brzegami lekko zgrubiałymi; b) 2 fragmenty wylewów naczyń wiadrowatych, fragment ucha i dna podobnego naczynia; c) 18 fragmentów brzuśców naczyń głównie wiadrowatych, w tym 2 zdobione pionowymi rowkami, 3 skorupy pokryte cienką warstewką gliny bez grafitu barwy brunatnej. Grubość skorup 0,5 - 0,8 cm.

2.    Fragmenty naczyń stołowych, obtaczanych: a) fragment profilowanej misy o powierzchni zewnętrznej prawie czarnej, wewnętrznej ceglastej, przełom również ceglasty; średnica wylewu 20 cm, grubość brzegu 0,9 cm, grubość ścianki 0,4 cm (ryc. 2a); b) 2 fragmenty wylewów, 7 fragmentów brzuśców mis profilowanych barwy prawie czarnej, fragment dna barwy brunatnej, 4 fragmenty brzuśców barwy szarożół-tej, grubość skorup 0,4 - 0,6 cm; c) 5 fragmentów naczyń pucharkowa-tych barwy ciemnoszarej.

3.    Fragmenty naczyń kuchennych, obtaczanych: a) fragment wylewu szerokootworowego garnka ze zgrubiałym brzegiem; barwa powierzchni żółtoceglasta, przełom ciemnoszary; grubość brzegu 1,1 cm, ścianki 0,5 cm (ryc. 2b); b) fragment dna dużego garnka; barwa ciemnoszara, przełom jaśniejszy; grubość dna 0,9 cm; c) 16 fragmentów brzuśców różnych naczyń, w tym 12 barwy ciemnoszarej, 4 jasnoszarej z ciemnymi plamami. Grubość skorup 0,7 - 1,0 cm.

4.    Cztery fragmenty bardzo silnie zniszczonych skorup naczyń lepionych ręcznie, w tym jeden fragment z gliny z domieszką rozkruszonych skorup naczyń grafitowych.

5.    Trzydzieści trzy kawałki polepy, w tym kilka z wyraźnymi odciskami palików.

Jama nr 20

Jama nr 20 ukazała się po zdjęciu warstwy ornej na głębokości około 30 cm. Zarys miał formę nieregularną o wymiarach 2,0 X 1,7 cm, osią dłuższą jama usytuowana była w kierunku z południowego zachodu na północny wschód. Wypełnisko jamy składało się z ciemnej, sypkiej próchnicy ze śladami żółtego lessu. Ścianki jamy zwężały się ku dołowi, dno było nierówne. Dno w partii środkowej pasem szerokości 60 - 70 cm wznosiło się dzieląc jamę na dwie zagłębione części — wschodnią i zachodnią.