Obraz 0 (4)

202

202

Rys. 12.5. Widok miernika poziomu dźwięku (a) oraz jego schemat blokowy; 1 - mikrofon, 2 - wzmacniacz ze skokowo regulowanym dzielnikiem napięcia, 3 - przełącznik rodzaju pracy, 4 - zestaw filtrów pasmowych,

5    - zestaw filtrów korekcyjnych,

6    - układ wyjściowy wraz z przyrządem wskaźnikowym, 7 - układy pomocnicze

Istnieje możliwość, za pomocą odpowiedmego ustawienia przełącznika rodzaju pracy 3, konfigurowania toru pomiarowego przyrządu. Ustawienie przełącznika w pozycji LIN umożliwia pomiar poziomu ciśnienia akustycznego, przy czym tor pomiarowy przyrządu przenosi równomiernie wszystkie częstotliwości składowe sygnału. Ustawienie przełącznika w pozycji A, B lub C oznacza, że w tor pomiarowy przyrządu zostały włączone tzw. filtry korekcyjne (filtry' ważące). Mierniki poziomu dźwięku są wyposażone najczęściej w trzy' filtry korekcyjne, których zadaniem jest dopasowanie charakterystyki przenoszenia przyrządu do charakterystyki wrażliwości ucha ludzkiego. Filtr typu A powinien być wykorzystywany w zakresie małych (do 55 fonów), filtr B - średnich (55-7-85 fonów), a filtr C - dużych (powyżej 85 fonów) poziomów' głośności.

Ustawienie przełącznika 3 w pozycji FZ oznacza, że w tor pomiarowy włączono filtry pasmowe, tzn. filtry mające jedno pasmo przepustowe zawierające się pomiędzy dwiema częstotliwościami granicznymi. Zastosowanie zestawu filtrów umożliwia podzielenie całego pasma akustycznego na węższe pasma o ściśle określonych wartościach częstotliwości granicznych. W miernikach poziomu dźwięku stosuje się zazwyczaj filtry pasmowe o szerokości jednej, pół lub jednej trzeciej oktawy (w oktawie stosunek częstotliwości tonów granicznych wynosi 2, dla pół oktawy: yfl, a dla jednej trzeciej oktawy: l/Y). Poszczególne pasma charakteryzuje się przez podanie ich częstotliwości środkowej fi_r, danej wzorem:

gdzie: f_d - dolna częstotliwość graniczna pasma, f_g - górna częstotliwość graniczna pasma.

Dzięki znajomości poziomu ciśnienia akustycznego w poszczególnych, wydzielonych pasmach możliwe jest odtworzenie rzeczywistego widma promieniowania specyficznego dla badanego obiektu, np. silnika spalinowego. Jego znajomość może być