P1680463

stytucji z 1935 r., Prezydent RP obecnie nie ponosi odpowiedzialności politycznej l za "akty urzędowe".

W świetle art. 144 ust. 1 nowej Konstytucji pojęcie "aktu urzędowego" i użyte jest w szerokim znaczeniu, obejmuje wszystkie czynności urzędowe Pre. ] zydenta podejmowane w granicach jego kompetencji konstytucyjnych i ustawo- I wych. Konstytucja nie przesądza jednakże formy ani charakteru prawnego decyzji 1 i działań urzędowych podejmowanych przez Prezydenta.

Pojęcie "aktu urzędowego" Prezydenta obejmuje jego uprawnienie do ] wydawania aktów prawnych, określonych w Konstytucji. W tym znaczeniu j Prezydent jest upoważniony do wydawania aktów określonych ogólną nazwą | "akty urzędowe", przybierających formę aktów prawnych. Konstytucja wyróżnia 1 4 rodzaje aktów prawnych: akty ustawodawcze - rozporządzenia z mocą ustawy 1 (art. 234), rozporządzenia (art. 82), zarządzenia (art. 93), postanowienia (art. j 142), stanowiące zamknięty katalog aktów prawnych Prezydenta.

Drugą grupę "aktów urzędowych" Prezydenta tworzą akty o zróżnicowa- ■ nej treści, które podejmuje on korzystając ze swoich kompetencji. Konstytucja ¹ wymienia tu zarządzanie wyborów do Sejmu i Senatu, zarządzanie referendum ■ ogólnokrajowego, zwoływanie pierwszego posiedzenia Sejmu i Senatu, nomi- ; nacje (powoływanie i odwoływanie z urzędów i stanowisk państwowych), inicjatywę ustawodawczą, stosowanie aktu łaski, stosowanie weta ustawodawczego, czyli przekazanie ustawy do Sejmu z wnioskiem o ponowne jej uchwalenie. Do grupy tej należą również: ratyfikacja i wypowiedzenie umowy międzynarodowej, wnioski do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie zgodności ustawy lub umowy międzynarodowej z Konstytucją oraz szereg innych jeszcze kompetencji. Konstytucja zatem różnie nazywa "akty urzędowe" Prezydenta, które pod względem formalnym mają postać wniosku, powołania, zarządzenia itp.

Konstytucja nie przesądza również formy prawnej, rodzaju aktu prawnego właściwego do wykonywania poszczególnych kompetencji Prezydenta, które zgodnie z art. 144 ust. 1 realizuje on wydając określone "akty urzędowe".

Konstytucja, powierzając Prezydentowi określone kompetencje, nie przewiduje jednocześnie dla nich określonej formy prawnej "aktu urzędowego". W praktyce ustrojowej można spotkać rozwiązania, w których Prezydent wykonuje swoje konstytucyjne kompetencje w innej formie niż forma aktu prawnego. Dotyczy to "orędzia" Prezydenta do Sejmu, Senatu lub Zgromadzenia Narodowego¹², a także aktu "ratyfikacji" umowy międzynarodowej, która jest faktyczną czynnością urzędową Prezydenta, polegającą na złożeniu podpisu na oryginale umowy międzynarodowej. Także formy aktu prawnego nie wymagają wnioski Prezydenta do Trybunału Konstytucyjnego¹³.

Można przyjąć, że w szerokim konstytucyjnym pojęciu "aktu urzędowego*

¹²    W literaturze orędzie określa się jako akt głowy państwa nie zawierający decyzji, lecz wypowiadający w sposób uroczysty pogląd głowy państwa na ważną sprawę państwową, z którą zwraca się do parlamentu lub do narodu, zob. W. Komamicki: Ustrój państwowy Polski współczesnej, Geneza i system, Wilno 1937, s. 219.

¹³    Stanowisko takie reprezentuje TK, który w orzecznictwie wyraził pogląd, że wnioski te nie są aktami prawnymi, lecz jedynie "pytaniem o treść prawa" (W 1/95, W 6/95).

D#ePi

lacMll

Grup* jzędowe*¹ dstaci ożyj Jilifikują

0im

fljjeśęfa $chiod 'ji.wysti piuizęc jcczywist lisie przyj toropetenc i Naj 1 juany cł litosfer; j Wf rzędowe,

| ilaktyun U

Iwymagają I podpisami Insi

1

mego, s fał ud

jzialności

Wsj

JHBOWIC pula’oraj

J8vgnataj

Ifezydenl

; izyjęcia Podróżni

| Naj •lustro