P170310 350002

Nęwotwory nerek 495

leki w czasie ciąży, mające zdolności przechodzenia przez łożysko, jak również preparaty hormonalne oraz napromienianie.

Badanie fizykalne określające wielkość guza, jego granicę, rodzaj powierzchni, spoistość, stopień ruchomości, stosunek do otaczających narządów i tkanek, powinno być wykonane bardzo delikatnie, tak aby przez nadmierny ucisk guza nie spowodować rozsiewu komórek nowotworowych do krwiobiegu. Obowiązuje również badanie per rectum, za pomocą którego uzyskuje się z reguły wiele informacji dotyczących zaawansowania nowotworu.

W każdym przypadku guza brzucha, oprócz podstawowego badania krwi i moczu, które we .wczesnych okresach rozwoju nowotworu z reguły nie wykazują odchyleń, wykonuje się przede wszystkim badanie radiologiczne, rozpoczynając od najprostszych, najmniej obciążających ustrój dziecka. Zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej, a następnie urografia dożylna zapoznają nas z zarysem nerki wraz z guzem oraz ze zniekształceniem układu kielichowo-mfednicz-kowego w następstwie rozwoju procesu nowotworowego. Badanie to określa także stopień wydzielania moczu cieniującego (kontrastowego) lub całkowity brak wydzielania.

W razie braku wydzielania można powtórzyć urografię z użyciem środka tieniującego o większym stężeniu i zdjęć opóźnionych.

Badaniami pomocniczymi w różnicowaniu guzów nerek są: ultrasonografia, scyntygrafia i tomografia komputerowa.

Wskazania do badania naczyniowego — arteriografii są wyjątkowe.

I w końcu zdjęcie klatki piersiowej przednio-tylne i boczne służy stwierdzeniu bądź wykluczeniu przerzutów do płuc. W przypadkach nasuwających pewne wątpliwości należy wykonać zdjęcie tomograficzne klatki piersiowej.

Ostatnio stosuje się pobieranie materiału z guza za, pomocą punkcji cienko-igłowej przez powłoki brzucha. Tym sposobem uzyskuje się już w okresie przedoperacyjnym odpowiedź na zasadnicze pytanie, czy jest to nowotwór złośliwy, a bardzo często również⁷— jakiego rodzaju jest to guz. Metoda ta pozwala w znacznym stopniu skrócić okres diagnostyczny. Powikłań po tego rodzaju punkcji z reguły nie obserwuje się.

W celu różnicowania nowotworu nerki z nowo tworem układu współczuł nogo (neuroblastoma) występującym w przestrzeni pozaotrzewnowej dosyć często, wskazane jest określenie stężenia amin katecholowych w moczu (adrenalina, noradrenalina, dopamina) oraz ich metabolitów (kw’asu wanilinomlgdałowego i homo wanilino wego), oraz wykonanie badania szpiku.

Stadia zaawansowania guza Wilmsa (przyjęte przez SIOP — Międzynarodowe Towarzystwo Onkologów Dziecięcych).

Zaawansowanie procesu nowotworowego określa się na podstawie badania klinicznego, badań radiologicznych, oceny chirurga i histopatologa.

Stadium I. Guz ograniczony do nerki i całkowicie wycięty. Nieprzerwana torebka nerki. Guz nie pęknięty i nie nakłuwany przed wycięciem. Na podstawie badania histopatologicznego nie stwierdza się naciekania loży nerki i przerwania torebki. Przypadki z naciekaniem torebki, gdy paciek nie dochodzi do jej powierzchni zewnętrznej, klasyfikowane są również jako stadium I.

Stadium II. Guz szerzy się poza nerką, lecz jest wycięły radykalnie. Jest to stadium miejscowego szerzenia się guza, któże obejmuje:

a)    naciekanie tkanki okołonerkowej przez guz;

b)    zajęcie węzłów chłonnych przyaortalnych, potwierdzone badaniom histopatologicznym każdego usuniętego węzła;

c)    naciekanie ścian naczyń nerkowych lub zakrzepy nowotworowe w ich świetle. W przypadku zakrzepów pochodzenia nienowotworowego, hfstop<i!o-