P3040970

4.9. Głowica stopa ściskanego osiowo

obciążeniach — tylko z przewiązkami końcowymi (rys.4.36g), hardziej obciążone — także z przeponami (rys.4.36e).

4.9.2. Zasady projektowania głowicy słupa 4.9.2.1. Blacha pozioma

b>

Wymiary i>, c blachy | poziomej (rys.4.37) wynikąją z wymiarów skrajnych przekroju poprzecznego trzonu słupa powiększonych o odległo-ftci, np. b 1. c\ (ryz. 4.37a) potrzebne na spoiny lub śruby. Grubońć blachy poziomej (|> najczyściej przyjmuje się konstrukcyjnie z warunku ^ 1,4 a. lecz nie mniejszy niż IO mm, przy czym a jest grubością spoiny pachwinowej łączącej blachę poziomą z | czołem trzonu słupa.

Przy większych obciążeniach. w zależności od kształtu przekroju poprzecznego trzonu, blachę poziomą należy sprawdzić na zginanie jako umowną beleczkę opartą na blachach pionowych <rys.4.36g) lub na docisk trzonu słupa (rys.4.3Gd, f).

Najczęściej do współpracy przy zginaniu wlicza się przekrój płytki centrującej oraz ewentualnie dodatkowe podparcie w postaci pionowej przepony. Rozpiętość umownej beleczki pokazano na ry».4.37b. Zaleca się przyjmowanie szerokości współpracującej blachy poziomej 6₀ z warunku:

b₀ * min (B , b_p + 0,35 /_p) ,    14.75)

gdzie:

B , b_p , l_p — można ustalić zgodnie z rys.4.37.

Jeżeli nośność przekroju zastępczego (płytka centrująca, blacha pozioma) nie spełnia wymogów wytrzymałościowych na zginanie, głowicę należy wzmocnić przeponą (wewnętrznym żebrem usztywniającym) w płaszczyźnie zginania.

Umowny przekrój zastępczy pokazano na rys.4.37c.

Bardziej równomierne przeniesienie obciążenia z blachy poziomej na trzon słupa uzyskuje się przez konstrukcyjne połączenie przepony poprzecznej złożonej, np. z dwu elementów połączonych spoinami, z przeponą podłużną.

Nośność trzonu słupa na docisk można sprawdzić z warunku na docisk, przyjmując pole kontaktu A_p zgodnie z rozwiązaniem konstrukcyjnym głowicy słupa oraz całkowitą wartość siły osiowej N P

PodBimmj' projmkPo

Spoiny pachwinowe łączące htochf peożcimą ffłnwicy stupa »

należy obliaj^ fpg zasad podanych w p.4.33.3. czyli njhn myeriijąr wzór

(4.7U

Sumaryczną dłufoii spoin £4 P¹ zyjroowac nal**v w alittaid ^nlg' wiąunia konstrukcyjnego, np:

O dla głowic bas żeber i przepon usztywniających (ry* 4.38f)

O dla głowic z żebrami usztywniąjącymi (np ry*.4.36eJ — użawżiwą całkowitą długość spoin

4 9.2.2. Płytki centrujące

Pole powierzchni płaskiej płytki centrującej oblicza «ą z warunku

przy czym:

gdzie:

iii)

bp — szerokość płytki.

lp — długość płytki; zgodnie a rye.4.37a JL«t Promień krzywizny <rys.4.37ai stycznej płytki centrującej obliczyć należy wg wzoru:

_r > o_rią p* V /iW/

<477)

gdzie:

l_p — długość płytki.

P — obciążenie.

fdbH ■“ naprężenie na docisk wg Hertza Przyjmuje się konstrukcyjną grubość płytki centrującej w zakresie H -30 mm. Jeżeli głowica jest znacznie obciążona, to przekrój płytki wlicza się do przekroju zastępczego blachy poziomej irys.4 37c) l wtedy grubość płytki można obliczyć z warunku wytrzymałościowego na zginanie całego przekroju zastępczego.

4.9.2.3. Blachy pionowe głowicy słupa

Do blach pionowych głowicy słupa zalicza sif przewiązki końcowe (górne) słupów wielogałęziowyeh ( złożonych> oraz żebra i przejamy usztywniające.

Szerokość blachy pionowej <rys.4.37a> przyjmuje się co najmniej równą 1.5 bp przewiązki pośredniej, a więc co najmniej 150 mm. Grubość blachy pionowej przyjmuje się taką samą jak przewiązki pośredniej. Grubość żeber usztywniających i przepon przyjmuje się jako równe grubości przewiązek górnych lub konstrukcyjnie / c 7 mm Przy większych obciążeniach głowicy słupa szerokość blach pionowych bp obliczyć należy wg wzoru:

0,26 P

b_a *i    >

^p n a X ra

lecz nie mniej niż 160 mm.

478)