77109 P3040968

4 9. Główka słupa ściskanego osiowo

Uj= 1.73 15.0 Y|~j = 3.8 cm; przyjęto 40 mm.

5 Sprawdzenie spoin łączących trzon

z blachą czołową

W projekcie wymaga się. by czoło trzonu było frezowane. Grubość spoin pachwinowych obli* czono zgodnie ze wzorem (3.48). Przyjmując X = 0.7 ffe *255 MPa:

F*= 0,25 1150*287.5 kN £/j=2 2(30+ 15) = 180 cm -

Przyjęto spoinę o grubości konstrukcyjnej 8 - 4 mm.

Rys,4.36

6.    Dobór śrub fundamentowych Do przeniesienia sil rozciągających podczas montażu przyjęto z tablicy 3.7 śruby fajkowe F20 o nośności S«r - 50 kN. rozmieszczone jak na rys.4.35.

7.    Sprawdzenie nośności śrub

Z tablicy 3.7 przyjęto zakotwienia 1/ min = 800 mm. Nośność śruby w stanie grani-cznym zakotwienia obliczono wg wzoru (3.40):

S/f-2ndli = 2 fi 2,0 80.0 0.75 = 75.3kN Ze wzoru (3.45):

=0.66 < 1

Pr 50.0

Sz 75.3

6. Długość śruby fajkowej Długość całkowita: l₀ ° tg* l_w * Id Przyjęto: 1/ = 800 mm, ld^a 55 mm, /*= 50 mm

/<>=800 + 55 + 50 = 905 mm Długość całkowita śruby fajkowej (rys.1.17a):

1*0 a V* 3 Ć* n 3.5 81 = 905 + 3-20 * M 3,5 20/fc = 1075 mm

4.9. Głowica słupa ściskanego osiowo

4.9.1. Zasady konstruowania

Głowica jest górną częścią słupa, której zadaniem jest przeniesienie obciążenia od konstrukcji położonej wyżej, np. belki stropowej, wiązara dachowego, a także zamknięcie i usztywnienie przekroju czoła słupa. Głowice słupów obciążonych osiowo projektuje się i wykonuje jako przegubowe. Sztywne połączenie górnego końca słupa z belką tworzy element konstrukcyjny nazywany narożem. Zasady projektowania naroży omówiono w podrozdziale 7.7.

Kształt głowicy zależy od przekroju poprzecznego trzonu słupa, rodzaju kontaktu (płaski, styczny) słupa z obciążającym elementem konstrukcyjnym i konstrukcji połączenia trzonu słupa z elementami poziomymi.

Podstawy projektowania konstrukcji metalowych

Bal

IV. i	3
rf	■*—i!

podkładka

^wyrównawcza

.Macha

poziomo płytka centrująca płaska

c) .__

prząwtązks/ KOÓCOWS '

W rozwiązaniach spawanych głowica składa się z zamykając*) czoło trzonu blachy poziomej, współpracującej często z płytką centrującą, i Mach pionowych (przewiązek końcowych, żeberek i przepon usztywniających). Charakterystyczne rozwiązania konstrukcyjne głowic słupów ilustruje rys.4.36. Dobór elementu centrujące' go zalety od sztywności dźwigara i słupa oraz wartości obciążenia.

Jeżeli sztywność belki ‘dźwigara) w porównaniu do sztywności słupa jest wielokrotnie większa, to nachylenie stycznej do osi ugiętej dźwigara jest niewielkie i wtedy podatność słupa wystarcza na realizowanie prostopadłego docisku między powierzchniami kontaktu blachy poziomej i elementu dźwigara (rys.4.36a, b, c), Projektowanie takich rozwiązań zaleca się przy stosunkach sztywności dźwigara /* oraz sztywności słupa /,

*20

(4.72)

przepona

przepona

Jeżeli relacje sztywności dźwigara i słupa są mniejsze, czyli gdy

lOSy £20 •i

(4.73)

zaleca się projektowanie pińskich płytek centrujących (rys.4.36d, e, £).

W przypadku, gdy:

Rozdział 4

frezowanie

8) t-

<10

(4.74)

₍JL

żebra

''uwlywniajaęe

AfĆ

należy realizować liniowy kontakt dźwigara zo slupem przez projektowanie płytki z krzywizną nazywanej także łożyskiem stycznym (rya.4.36g). Powierzchnie i grubości blach poziomych oraz płytek centrujących zaletą od warunków konstrukcyjnych i wytrzymałościowych (p.4.9.2). Konieczność projektowania lub tylko konstruowania blach pionowych wynika z warunków konstrukcyjnych (rodzą)**

trzonów słupów) i wytrzymałościowych. Głowice słupów pełnośctennych mniej obciążonych projektuje się bez żeberek usztywniających (rys.4.36a, d), bardziej obciążonych - z przeponą (rys.4.36c> lub żeberkami (rys.4.360. Głowice slupów złożonych mogą być: przy mniejszych

płytkarz

centrująca

styczna

przewiązka/

końcowa

ńzA

_r.- -j-r — ~
	i
	«

W4.36. Rozwiązania konstrukcyjne głowic słupów

247