P3109114

&k*nia pozwolenia przywozu. Faktura celna lo faktura, którą przedstawia się przy 1 I odprawie celnej, a może nią być zwykła faktura handlowu albo faktura uproszczona,

I której podaje się tylko wartość towarów w celu pobrania cla. Niekiedy faktura celnej są stawiane specjalne wymagania, np. podanie ceny wewnętrznej, stwierdzę, nie pochodzenia towaru, poświadczenie przez izbę handlową. Faktura konsularna jest sporządzana na odpowiednim formularzu konsulatu. Zawiera ona również dane dotyczące cen wewnętrznych, musi być legalizowana w placówce konsularnej kraju imponującego, za co są pobierane opłaty. Głównym celem faktur konsularnych jea wyeliminowanie dumpingu.

Dumping jest to sprzedaż za granicę towarów poniżej cen na rynku wewnętrznym kraju eksportera lub poniżej kosztów własnych produkcji eksportera w celach konkurencyjnych. Niekiedy władze państwowe umożliwiają eksporterom stosowanie dumpingu przez udzielenie eksporterom bezpośredniej pomocy, np. w postaci pre* i mii eksportowych czy ulg podatkowych.

Ze względu na sposób przewozu rozróżniamy dokumenty przewozowe w trans-porcie morskim, śródlądowym, lądowym i lotniczym. Szczegółowo zostaną one omówione w punkcie Transport, spedycja i logistyka.

Dokumenty ubezpieczeniowe stanowią dowód zawarcia umowy ubezpieczeniowej. fodstawowym dokumentem jest polisa ubezpieczeniowa. W handlu zagranicznym oprócz polisy stosuje się jeszcze certyfikat asekuracyjny oraz notę kryjącą.

Polisa ubezpieczeniowa, podobnie jak konosament, może być wystawiona imiennie, nu okaziciela i na zlecenie. W ubezpieczeniu towarów rozróżnia się polisę pojedynczą I (jednorazową), która dotyczy ubezpieczenia towaru w ciągu konkretnej podróży łub w ciągu określonego czasu, oraz polisę generalną (bieżącą), w której określa się ro- I dząje i ilości ładunków będących przedmiotem ubezpieczenia, ubezpieczony deklaruje zaś sumę ubezpieczenia wszystkich przesyłek lub cały obrót towarowy.

Certyfikat asekuracyjny ma zastosowanie w umowie generalnej. Stwierdza on. U żc dana przesyłka jea objęta polisą generalną. Nota kryjąca jest wystawiana przez maklerów ubezpieczeniowych | stwierdza, że dany ładunek został przez maklera ubezpieczony w towarzystwie asekuracyjnym.

Przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe (ubezpieczyciel) pokrywa zazwyczaj stratę przewyższającą określoną wysokość, co jest zaznaczone w polisie. Granica, od kló- II rej odszkodowanie jest wypłacane, jest nazywana franszyzą i może być określona I kwotowo, częściej jednak określa ■ ją procentowo w stosunku do wartości ubez- I pieczonego ładunku Są dwa rodzaje franszyzy; integralna i redukcyjna. Franszyza integralna polega na tym. że I razie szkody przekraczającej franszyzę ubezpieczy* I I ciel płaci odszkodowanie ■ całą szkodę. I wypadku franszyzy redukcyjną! zaś odszkodowanie jest wypłacane tylko za szkodę przekraczającą franszyzę. Jeżeli franszyza wynosi 3%, I szkoda 5% sumy ubezpieczenia, to w wypadku franszyzy integralnej ubezpieczyciel pokrywa całą szkodę, czyli B I wypadku zaś franszyzy redukcyjnej I tylko różnicę między faktyczną szkodą I franszyzą, czyli 2%.    I

Dokumenty pomocnicze są bardzo liczne I bardzo zróżnicowane. Niektórych I nich wymagają władze administracyjne poszczególnych krajów. B I BBg \

i uzgodnień między kontrahentami i przewidziane są w kontrakcie. Najczęściej spotykanymi dokumentami pomocniczymi są:

•    świadectwo pochodzenia, określające, w którym kraju towar został wyprodukowany. co ma znaczenie w stosowaniu odpowiedniej stawki celnej;

•    świadectwo standaryzacyjne, stwierdzające, że towar został zbadany i odpowiada wymaganym normom standaryzacyjnym;

•    świadectwo weterynaryjne, stosowane w obrocie żywymi zwierzętami lub to-£ warami pochodzenia zwierzęcego, stwierdzające, że wywożone zwierzęta są

zdrowe, w okolicy, z której pochodzą, nic stwierdzono chorób zakaźnych zwierząt i w określonym czasie byty one pod nadzorem weterynaryjnym;

•    świadectwo fi to patologiczne, które odnosi się do roślin i produktów roślinnych (np. nasion), i stwierdza, że rośliny są zdrowe, a w okolicy ich pochodzenia nic było chorób tych roślin;

•    świadectwo dezynfekcji, stwierdzające, że towar, jego opakowanie i środki .. transportu zostały odkażone; jest stosowane głównie dla towarów pochodzenia

roślinnego, aby nic dopuścić do roznoszenia chorób roślin;

•    świadectwo fumigacji, stosowane podobnie jak poprzednie, lecz w wypadku dezynfekcji przeprowadzonej z użyciem dymu. który zniszczy! żywe pasożyty w towarach pochodzenia roślinnego;

•    świadectwo kondycjonowania. stwierdzające wagę handlową towaru, jeżeli nie jest on sprzedawany według wagi rzeczywistej, np. z uwagi na dużą higroskopijność;

•    świadectwo o sile wyższej, stwierdzające, że nastąpiło zdarzenie, któremu nic można było się przeciwstawić, np. powódź, zamieszki, strajk, ani zapobiec jego skutkom, przedkładane zazwyczaj przez dostawców, którzy z tego powodu nic mogą dotrzymać terminu dostawy.

Polityka celna

Cło jest opłatą pobieraną przez państwo według określonych stawek za przejście towaru przez granicę obszaru celnego, czyli granicę celną. Obszar celny pokrywa się najczęściej z terytorium państwa, ale może również obejmować kilka państw, jeżeli zawarły one unię celną. np. Szwajcaria i Liechtenstein, kraje UE. Polskim obszarem celnym jest od I maja 2004 r. obszar celny Unii Europejskiej. Obejmuje on 25 państw tworzących unię celną: Belgię. Danię. Niemcy. Hiszpanię. Francję, Grecję. Irlandię, Wiochy, Luksemburg. Holandię, Austrię. Portugalię. Wielką Brytanię. Finlandię, Szwecję, Czechy. Estonię. Cypr. Łotwę, Litwę. Węgry, Maltę. Polskę. Słowenię, Słowację. Granicą celną jest zewnętrzna granica Unii Europejskiej. W każdym kraju członkowskim obowiązuje wspólny kodeks celny i ta sama taryfa celna.

Pobrane od danego towaru do podwyższa jego cenę oraz stanowi dochód państwa. Cła można podzielić I punktu widzenia kierunku obrotu towarowego, znaczenia gospodarczego i metody obliczania, co przedstawiamy na rys. 27.