PB250057

cowania). „Zwycięża” zwykle tekst lub kilka tekstów, które najbardziej podobają się uczniom, o czym można przekonać się w wyniku jawnego głosowania (przez podniesienie ręki). Na ogół uwzględnia się przy tym nie tyle walory artystyczne danego tekstu, ile jego zawartość treściową.

Czwarty

etap

swobodnej

ekspresji

słownej

Czwarty etap polega głównie na „wygładzaniu” — poprawianiu i uzupełnianiu tekstów, które uznano uprzednio za wyróżniające się pod jakimś względem. Przy czym zaleca się unikanie „wszystkiego, co mogłoby zagrażać oczywistemu autorstwu jakiegoś utworu”, oraz zachęca „by uszanować myśl dziecka, jeśli widzimy, że jest w pełni zrozumiała” (C. Freinet, 1976, s. 408).

Pięty etap swobodnej ekspresji słownej

Piąty etap techniki swobodnej ekspresji słownej to praktyczne wykorzystanie poprawionych i udoskonalonych tekstów, np. w formie udostępnienia ich uczniom z innych klas, gronu nauczycielskiemu i rodzicom. Można też wykorzystać je w gazetce klasowej i wystawce szkolnej lub nagrać na taśmie magnetofonowej z zamiarem odtworzenia nagranych tekstów podczas wywiadówek szkolnych itp.

Technika kontaktów międzyludzkich

Niemałą rolę do spełnienia w wychowaniu ma technika kontaktów międzyludzkich. Składa się na nią pewien zestaw różnych ćwiczeń, mających na celu m.in. rozwijanie umiejętności uczniów w uważnym słuchaniu swych rozmówców, umożliwianie im nabycia doświadczeń w nawiązywaniu bliskich kontaktów z innymi ludźmi i zapoznanie uczniów z zasadami poprawnego porozumiewania się oraz z przyswajaniem im tych zasad.

Oto przykłady ćwiczeń mających na celu wprawianie uczniów w uważnym słuchaniu swych kolegów (koleżanek) z klasy:

— Uczniowie dobierają sobie do pary kolegę (koleżankę) celem wymiany informacji na takie np. tematy, jak: „Jaki jestem?”, „Typ chłopaka (lub dziewczyny), która mi się podoba”, „Moje pragnienia”, „Co chciałbym w sobie zmienić?”;

Czym jest technika Dntaktów między-jdzkich?

'zykłady ćwiczeń zzących i taktów niędzy-jdzkich

—    W każdej parze około 3 minuty mówi tylko jedna osoba (A), natomiast druga (B) przysłuchuje się tamtej uważnie;

—    Osoba B informuje osobę A, jak ją zrozumiała i co zapamiętała, przy czym unika komentowania zasłyszanych wypowiedzi;

—    Osoby rozmawiają tak długo, dopóki nie zrozumieją, co naprawdę miała na myśli osoba A;

—    Rozmówcy zamieniają się rolami, tj. osoba B mówi (również około 3 minuty) na taki sam temat lub inny, a osoba A przekazuje, jak ja zrozumiała;