PICT0012 (23)

Postacie    ¹

Rok 1834 to czas, kiedy czytelnik mógł znać już Dziady Mickiewicza, Kordiana Słowackiego, nie mówiąc o Cierpieniach młodego Wertera Goethego. W Dziadach postać nieszczęśliwego kochanka uosabiał Gustaw. W Ślubach panieńskich spotykamy Gucia! Zdrobnienie imienia parodiuje i ośmiesza romantycznego bohatera. To, że Gustaw mógł cierpieć do granic obłędu, popełnić samobójstwo z miłości, jest zrozumiałe, łccz Czy mógłby uczynić to ktoś o imieniu Gucio?

Charakter głównego amanta także jest odmienny: trzpiot, zdobywca serc niewieścich, inteligentny rozrabiaka, który osiąga to, co sobie umyślił - to parodia nieszczęśliwca i zakochanego do szaleństwa i po grób bohatera romantycznego. Albin - jest to bohater romantyczny. Cierpi i płacze jak Werter. Klara odrzuca jego afekt i najwyraźniej go lekceważy - przeżywa zatem Albin cierpienia Gustawa i Kordiana, wspomina o samobójstwie, umie bardzo wymownie przedstawić stan swojej duszy... Lecz kiedy tylko Albin pojawia się na scenie, wita go gromki śmiech widzów. Dlaczego? Bo Fredro uczynił z tej postaci karykaturę bohatera romantycznego - to typ człowieka jęczącego, miękkiego, płaczliwego i nader gadatliwego. Klara i Aniela - dwie zupełnie różne osobowości, obie są dowodem na to, że różne mogą być obiekty męskich afektów. Aniela bliższa jest typowi romantycznej heroiny, lecz ukochana Albina to zupełne przeciwstawienie Lotty, Laury czy wybranki Mickiewiczowskiego Gustawa. Jest błyskotliwa, inteligentna, zbuntowana, a nawet złośliwa. Klara pragnie sterować swoim życiem, to postać aktywna, a tego dotąd w romantycznych związkach nie bywało...

Definicja miłości, jaką prezentuje Fredro, jest rzeczywiście antyromantyczna. Nic jest to miłość nagła, od pierwszego wejrzenia, pełna bólu i wyznań, pierwsza i jedyna. Fredro ujmuje sprawę inaczej, w jego komedii uczucie nie spada z księżyca, lecz stopniowo się rozwija, obserwujemy cały przebieg tego procesu. Miłość Fredry jest radosna i zwycięska. Gucio walczy o swoje uczucie - miłość potrzebuje czynu, a nie płaczliwych wywodów Albina.

1 kończy się małżeństwem, bo tylko szczęśliwe uczucie ma sens. Komediopisarz przeciwstawia się nienaturalnej, tragicznej wizji uczucia, której symbolem są łzy, a efektem śmierć. Ukazuje, czym miłość być powinna: działaniem w sprawie własnego życia i szczęściem człowieka.

Twórczość

Cypriana Kamila Norwida

Poezja Norwida przez wielu uważana za trudną do zrozumienia jest najbardziej nowatorskim osiągnięciem polskiej liryki XIX w. Poety nie doceniono za życia. Zmarł w biedzie i zapomnieniu. Stało się tak zapewne dlatego, że tak bardzo różnił się od twórców swojej epoki. Raz - w sposobie myślenia - dostrzegał nonsensy świata, wyznawanych wartości, widział jasno wady społeczeństwa polskiego. Dwa -w sposobie pisania-jego metafory, pomysły na kompozycję wierszy, jak choćby słynne niedopowiedzenia lub neologizmy, były zupełnym novum. Inne podejmował też Norwid tematy §3 uniwersalne, filozoficz

ne, ponadczasowe, nie narodowe. Powyższe cechy twórczości decydują również o wartości dorobku i jego wyjątkowym miejscu w światowej literaturze.

Charakterystyczne motywy poezji Norwida

obrzękłe prawice... Norwid analizuje sytuację człowieka. Powraca stare pytanie filozofów - czy ludzki los obchodzi jakąkolwiek siłę wyższą? Czym jest meteoryt - łzą znad planety uronioną nad ludzkim losem czy kamieniem?

1

   Kult ludzi wielkich (niezrozumienie wybitnych jednostek przez społeczeństwo) - świetnie obrazuje to w wierszu Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie...

•    Człowiek i jego miejsce w świecie - liryk W Weronie, wiersz Klaskaniem mając