PICT0025 (23)

Klasa I

ny, spokojny, pełen pogody du- i cha, zostaje zestawiony z inny- j mi sposobami na życie - niebezpiecznymi, wiążącymi się z licznymi rozterkami i niosącymi nie- i pokój zamiast spokoju.

W tym fragmencie mowa I

0    ludziach, którzy nie mają i szans na zachowanie spokoju ducha i sumienia ze względu na | życie, które wiodą. Ich „profe-1 sje”, sposób zarabiania na chleb, zostały zestawione ze j spokojnym, ale zapewniającym i wszelki dostatek życiem ziemianina. Mowa jest więc o „ciągnących się przy dworze”, czyli dwo- i rzanach, żeglarzach i kupcach, | którzy narażają swe życie i in-nych. Mowa jest też o artystach

1    prawnikach, wszystkich, którzy zarabiają na życie słowem.

5.    Tutaj wymienione są argu-

menty przemawiające za życiem na wsi: ziemianin ma zapewniony godziwy byt, może bez problemu utrzymać rodzinę bez narażania życia. Zawdzięcza ten dobrobyt rodzącym owoce sadom, pszczołom robiącym miód, wełnistym owcom, łąkom i polom._________

6.    Po pracy przychodzi czas na ii rozrywkę - wieczory w domo-| wym zaciszu pełne tańców (ce-| nar i goniony) oraz „trefnych

gadek” (zagadek). To niezbyt ; wyszukane, ale i nieprostackie, miłe wszystkim rozrywki. Poeta

nawiązuje tu do epikurejskiej! radości życia - warto bawić się i weselić. 1 tu jednak pamięta o zasadzie złotego środka - zabawa i odpoczynek - tak, ale dopiero po pracy.

9. W tym fragmencie mamy ukazane, jak ważna jest współpraca w małżeństwie. Gospodarz - mąż nie jest jedynym, który troszczy się o rodzinę, dobrobyt, spokój i porządek w domu. Jego żona powinna być skrzętną kobietą (pieśń ta, mimo idealizowania obrazu

wsi, ma w gruncie rzeczy bar-1 dzo praktyczny charakter ©).! Zona zajmuje się przy gotowa-1 niem kolacji, dba o dom, liczy bydło wracające wieczorem z pola (to znak, że jest ono licz-j ne!) - jednym słowem „Mężaj wzmaga jako może^{1 2}

. Tu wymienione są inne po-|

I żyt ki życia na wsi - mocne ar-j gumenty przemawiające za wyborem ziemiańskiego życia,! poza wspomnianymi wcześniej spokojem ducha i sumienia oraz zapewnieniem dostatnie-go bytu rodzinie. Owe korzy-1 ści i przyjemności wiejskiego! życia to polowania i zastawia-1 nie sideł (nie wraca się z nich z pustymi rękoma!), łowienie ryb oraz kojący śpiew ptaków.

16. Zauważmy, że pieśń tę spi-i na ładna, elegancka klamra.) W otwierającej pieśń apostrofie! pojawiło się pytanie retoryczne: i „Kto twe wczasy, kto pożytki/) Może wspomnieć zaraz wszyt-1 ki?”. Słowa zamykające mówią) o niemożności opisania wszyst-1 kich uroków i pożytków życia! na wsi: prędzej dzień stałby się nocą, „Niżby mój głos wyrzekł] wszytki/ Wieśne wczasy i pożyt-j ki” - jest więc ich tak dużo, żel | nie da się ich objąć!_]

1

8. Uwaga, nawiązanie do poezji antycznej, tradycji sielanek) (bukolików). Antyczne obraz-

2

ki to pasterz grający „w piszczałkę proste pieśni” i skaczą-1 ce fauny. To, oczywiście, wy-i obraźnia poety i nawiązanie do konwencji - za czasów Kochanowskiego na wsi z całą pewnością nie żyły fauny ©.