PICT2539

J 30

| man^Srriw *i»>łv
j ce27*M pyJY’*'***		gjg		1 |
L.,„ ..1 - *Wt#»C L ___.——-				®f®j

WIMU WMłgg r

rózsm wiwj

0 v»

u

t

a

Jf

1

V

0

X

rettjjp optyto ib°.

MMI

•    •nntf*

3 .0 >    , ¹

3 .0 < **■ d

t/iut'****) ?    5

ftyc, 79- Typ iMea*ywncitci v.}p6i'./x;n>di procesów rnorfogenstycznych na tie pięter klimiycWMOtUwr/ęh Karpa) koisfcjcb (w* L SurUa i m.)

Decydujący rolę v/ procent formowania się klimatu lokalnego w górach odgrywają takie czynniki, jak: wzniecenie nad poziom morza, układy wytokoki względnych, nachylenia, wystawy i kształty atole ów.

m

Czynniki te wuiikuią wydcpcmnc ptęier Idmnyeznydi, które -■> obrębię Beskidu WyMtocft przedstawiają się następująco:

•    PK«o umiarko-A ane cieple obejmuje ttoki Beskidu Żywieckiego do wysokości 650 o ep*. a Sądeckiego 750 m n p m.,

•    pic^o uaartoeiM chłodne ucgające w Beskidzie Żywieckim i Sadcdwc do 1100 map jo. natormau w kotlinach tfódaorsłuch do wysokość 950 m n p ra .

•    piętro chłodne '-•-/stępujące w Beskidzie Żywieckim, gdzie dochodzi do górnej granicy iasu

Beskid Wysoki charakteryzuje się wysokimi opadam i dużym spływem poswerzrhnmwjitii po mało przepuszczalnych utworach fliszowych Odpływ wynoś powyżej 40 % rocznej stany opadów Obszar charakteryzuje się dużą gęstością stałej sieci rzecznej {i jej przewagą nad okresową), dużą Saśoą źródeł, młak, podrnokłość. Rzeki tego regionu odznaczają się wyiokim letnim stanem wód i wykazują imeźno-deszczowo-gruntowy system zasilania. Zwierciadło wód gruntowych występuje na głębokość od kilku do kilkudziesięciu metrów.

Dominującym typem są gleby brunatne wytworzone z utworów gliniastych i ghatasto-kamienistych Spowodowane jest to przez specyficzne warunki panujące w górach: duże spadki, kamienni ość utworów, niszcząca działalność erozji wodnej. Dolinom rzek towarzyszą mady pyłowe, gliniaste tub ilaste. Gleby atakowane są przez intensywne procesy erozji.

Zróżnicowanie klimatu, rzeźby terenu, gleb itp. powoduje piętrową zmienność roślinności w Beskidzie Wysokim, przy czym lasy pogórza (dąb. grab. sosna) sięgają wysokości 550 m n p m. regiel dolny (buk, jodła, świerk) 1100 m n.pm. (8 Sądecki) i 1150 m n.pta (B Żywiecki), regiel górny (świerk)’ 1250 m n p m. (B. Sądecki), i 1350 (B.. Żywiecki) a kosodrzewina i hale (na Babiej Górze) odpowiednio do wysokości: 1650 m n.p m

W pionowym profilu gór w przedziale od 250 do 1100 m n p m spada stopniowo procentowy udział użytków rolnych (ok 2,5-krotnie) i gruntów ornych (ponad 4-krotnie), rośnie rutomiiii udział powierzchni użytków zielonych (ok. 5-krornie) i użytków leśnych (ponad 2-krotnie) w powierzchni ogólnej.

W strukturze użytków rolnych zaznacza się natomiast m in spadek udziału zbóż (ok 10-krotnie), natomiast wzrost udziału użytków zielonych i roślin pastewnych (blisko 3-krotnie)

Występowanie wysokościowych stref agroklimatycznych w Karpatach Zachodnich ilustruje tabela 12 (vide rozdz 12. str 114).