f2 - ogniskowa soczewki L2,
s - kąt między osiami optycznymi soczewek Lx, L2 (rys. 1), u - oznacza odciętą zerowej szczeliny siatki, wyjaśnioną niżej.
W niektórych zagadnieniach, jak na przykład w naszym ćwiczeniu, numeracja prążków nie odgrywa roli. Nieraz o numeracji wnioskować można na podstawie wiedzy znanej skądinąd, np. wiadomo że na pewnym prążku nachylenie p- 0 i temu prążkowi można dać
numer k = 0 . W takim przypadku, wstawiwszy te liczby do (4), możemy obliczyć
uP=-fi- tg^ (5)
to znaczy odciętą szczeliny zerowej. Na przykład w układzie z soczewką I^ o ogniskowej f2 - 100 o?? i z kątem e -10° jest un = -17.6 cm . Z takim przypadkiem mamy do czynienia na
rys.2 - prążkowi przechodzącemu przez środek płyty można przyporządkować numer k =0 .
Analiza wzoru (4) prowadzi do wniosku, że w niedużym przedziale numerów, np. dla k od -JO do 10 przebieg funkcji p = f(k) jest prawie liniowy, co oznacza, że przy przejściu z
jednego prążka na drugi zmiana nachylenia jest prawie stała. Dla siatki z odstępem s = 1,8 mm i
soczewki L2 o ogniskowej /2 = 10()cm, dla £ = 10° zmiana ta wynosi Ap = 8,8014-10-4.
Odpowiadająca temu zmiana kąta ugięcia jest Aa = 5,0426-10-2 stopnia.
Obróciwszy siatkę o 90°, tak by szczeliny były równoległe do osi w, otrzymujemy prążki jednakowych nachyleń q. Nachylenie na /r-tym prążku jest
/2( 1 + cos<?)
W tym przypadku zależność nachylenia od numeru prążka jest ściśle liniowa, a zmiana nachylenia przy przejściu z jednego prążka na drugi równa
.S1
/2(1 +COS£)
W omawianym przykładzie Aq- 9,0689 -10 1, a odpowiadająca tej zmianie nachylenia zmiana kąta ugięcia jest równa A/? = 5.1961 • 10~2 3 stopnia.
7
znajdujemy odcięte punktów, w których prążki przecinają oś x i wraz z odczytanymi z obrazu prążkowego wartościami p odkładamy je w układzie xp. Orientacyjny wygląd wykresu nachyleń przedstawia rys. 4. W podobny sposób można znaleźć przebieg nachylenia wzdłuż dowolnego przekroju równoległego do osi x.
NACHYLENIA PŁYTY
Prostym zadaniem, które tą techniką można rozwiązać bezpośrednio jest znajdowanie przebiegu nachyleń wzdłuż wybranego przekroju, np. wzdłuż osi x, jak na rys. 2. W tym celu