Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093635 bmp

W. Pisarek Wtifpih nauki o Aiwiunit >iuw>ii v. Warszawa 200&, ISBN 978-85*60501-14-6, C by WAiP 2008

Funkcje komunikowania ] ~jj

jednostek terytorialnych w ramach Europy. Z integracją wiążą się społeczne procesy wzajemnego dostosowania jednostek i grup społecznych we wspólnej jedności, a także wytwarzania i pielęgnowania wspólnych wartości, norm, wiedzy i celów. W niektórych krajach Europy (np. w Niemczech) „funkcja integracyjna na rzecz całości państwa” przypisana jest mediom publicznym w prawie krajowym. I rzeczywiście póki telewizja publiczna czy państwowa nie ma w jakimś kraju konkurencji, jest predestynowana do wypełniania funkcji integracyjnej choćby jako pochodnej funkcji informacyjno-wychowawczej; wypełnia ją wieczorny dziennik telewizyjny, który gromadzi przed ekranami czasem miliony telewidzów. Integrującą moc zawierają w sobie m.in. przekazy (nawet całkowicie pozbawione wątków integrujących) informacyjne, komentujące i rozrywkowe przez to, że podrzucają całej potencjalnej publiczności ten sam serwis. Z chwilą pojawienia się telewizji komercyjnej z dziennikami różnej treści można ją podejrzewać o pełnienie funkcji dezintegrującej. Każdy program bowiem ma swoją własną publiczność, której dostarcza treści nieznanych odbiorcom innych programów. Jednakże w praktyce programy telewizyjne głównego nurtu upodabniają się do siebie, bo współzawodnicząc ze sobą o tę samą publiczność, korzystają z wyników tych samych lub takich samych badań preferencji potencjalnej publiczności.

3. Wpływ mediów na społeczeństwo

Zapisano zr

kliknij, aby w

Z integracyjną funkcją komunikowania masowego ściśle się wiążą teorie odnoszące się do wpływu mediów na świadomość, postawy i zachowania ich odbiorców a pośrednio całego społeczeństwa, w którym owe media funkcjonują. Do tych teorii należą z jednej strony teorie wyjaśniające, jakie mechanizmy sprzyjają pozytywnie ocenianemu oddziaływaniu mediów, z drugiej zaś teorie tłumaczące ich niepożądaną rolę w hamowaniu procesów integracji społecznej. Pierwszą grupę teorii reprezentuje m.in. koncepcja wskaźników kulturalnych (cullural indicators) Georgea Gerbnera (Gerbner i in. 1978), nazywana też teorią kultywacji (Chandler 2000), a także hipoteza porządku dziennego (McCombs, Shaw 1972; McCombs, Shaw 1993) (agenda setting effect) Maxwella E. McCombsa, zwana też hipotezą tematyzacji, oraz teoria spirali milczenia (Schweigespircde) Elisabeth No-ellc-Neumann (Noelle-Neumann 1980); grupę drugą współtworzą teorie skupiające uwagę na mechanizmach wspierających indywidualizację, dyferencjację, frag-mentalizację, a więc służących raczej dezintegracji niż integracji społeczności, W* koncepcja kodu ograniczonego Basila Bernsteina (Bernstein 1966) czy hipott luki wiedzy (ktwwledge-gap) Phillipa J. Tichenora, która bywa też nazywana luj informacji lub luką w dostępie do informacji (Tichenor, Donohue, Olien 1970).