s14 (9)

przeciwzakłóceniowe, regulatory napięcia, przewody itd.

WYPOSAŻENIE RADIOWE I RADIONAWIGACYJNE. W zależności od czasu, w jakim samolot opuszczał halę montażową fabryki, instalowane były radiostacje nadawczo-odbiorcze krótkofalowe RSI-3M lub RSI-6K. Samoloty C-ll miały radiostację "UKF. Samolot wyposażony był w radiopółkompas RPKO-IO-M oraz telefon pokładowy SPU, zapewniający łączność między członkami załogi. Przyciski włączenia nadajnika radiostacji umieszczono na dźwigniach przepustnicy, a pod nim przycisk telefonu pokładowego. Ponadto samolot wyposażony był w radiowe urządzenie sarooodpowiadającc SRO.

INSTALACJA TLENOWA była instalacją niezależną dla każdego członka załogi, która pozwalała na wykonywanie lotów na wysokości powyżej 4000 m. W skład każdego zestawu wchodziły: aparat tlenowy KP-I4, butla tlenowa, maska tlenowa, wąż łączący, przewody, reduktor, zawory, manometr ciśnienia i wskaźnik przepływu tlenu.

Część zamka bombowego samolotu C-ll widoczna pod skrzydłem obok lewego podwozia fot. Z. Luranc

Zamek bombowy samolotu Jak-11 w wi doku z dołu (fot. Z. Luranc)

Ciśnienie tlenu w locie wynosiło 15 MPa przy temperaturze + 15°C i 13 MPa w zimie przy temperaturze —25°C.

UZBROJENIE. Samolot Jak-11 uzbrojony był w jeden karabin maszynowy UBS kaL 12,7 mm zabudowany z lewej strony silnika przed kabiną pilota, strzelający przez tarczę obrotów śmigła, zsynchronizowany z jego obrotami.

Spust karabinu maszynowego — elektryczny, umieszczony na drążku sterowym. Oprócz zasobnika z amunicją, obok karabinu maszynowego zamontowany był łuskozbicracz. Samolot wy-wyposażony był w celownik tylko w pierwszej kabinie. Dwa fotokarabiny S-13 znajdowały się: jeden na krawędzi natarcia prawego skrzydła, a drugi na obudowie wiatrochronu. Nic wszystkie egzemplarze miały fotokarabin na wiatro-chronie.

Pod skrzydłami zamocowano zamki do podwieszania dwóch bomb o masie do 50 kg każda. Mogły one być zrzucane razem lub pojedynczo. Zrzut bomb — elektryczny za pomocą przycisku na drążku sterowym, a w wypadku awaryjnym, mechanicznie dźwignią zrzutu awaryjnego.

MALOWANIE

AK-50 zabudowaną na silniku. Budę awaryjną ładowano na ziemi z butli lotniskowych.

INSTALACJA ELEKTRYCZNA była przeznaczona do zasilania instalacji rozruchowej silnika, urządzeń radiowych i radionawigacyjnych, niektórych przyrządów pokładowych, oświetlenia kabiny, lampek kontrolnych i sygnalizacyjnych, celownika, świateł pozycyjnych' i reflektora do lądowania w nocy.

Do zasilania instalacji służyła prądnica prądu stałego GSK-1500 o mocy 1,5 KM zabudowana na silniku. Gdy silnik nic pracował, zasilanie odbywało się z akumulatora pokładowego 12A30 o pojemności 30 Ah lub też z akumulatorów lotniskowych. Ponadto w skład instalacji wchodził cały szereg elementów, m.in. przetwornice, filtry

Wszystkie samoloty Jak-11, opuszczające wytwórnie zarówno w ZSRR jak i CSRS, malowane były na jednolity kolor jasnoszary (popielaty). W takim też malowaniu używane były w wojskowym lotnictwie polskim i wielu innych państwach.

W ludowym Wojsku Polskim była pewna dowolność w malowaniu znaków rozpoznawczych i numerów bocznych. Generalnie jednak zachowano jednolitość w umieszczaniu szachownic, które malowano na dolnych powierzchniach skrzydeł, po obu stronach kadłuba i obustronnie na usterzeniu pionowym.

Samoloty C-ll sprowadzone z CSRS często przylatywały do jednostek ze znakami rozpozna-

14