PICT5465 (2)

m & CMAlAKTOrSTYKA MAlUUMO* lOlBMIMONYCN

OM lfaycaoi(ł T)wnlri nę często pojęcie czynnika tiittlłi f, który butami odwruinuić Arycnoki. a więc

*--^•>1    na

Dli ciyirł kul u tych f - f ■ I.

Wartości czynnika kształtu dla niektórych materiałów spotykanych w prtt-myik astawiooo w ubl. 6.1 [I].

TABLICA LI. Cłjnlt Iwatoi iy>rauó ■MNrtałó*

Munl	| Cąanli kutahu	Żródte
(f>iim	2.21
	4.42
Scftio tańcatwe)	1.90
Mika flaoczyk)	MT	wg Heywooda
RaadroŁotocy korek	ijo
! R* •mhwy	MS
Pyl węgłowy (naturalny)	112
i Pył węglowy Masdcowaty < 1 um	10-100	wg Mcłda
j Kwarc	IJ-4J9	wg Grossa
Piasek	1.03-1,4	wg Robertsona
I Piaaek	1.43	wg Heywooda
Prourk wolframowy	Ml
Cmm	1.73	wg AtMftma

6.2. METODY OKREŚLANIA PARAMETRÓW ZBIORU CZĄSTEK

Obszar ujmowany przez analizę wielkości cząstek jest bardzo szeroki i dotyczy cząstek o rozmiarach od ułamka mikrometra do dziesięciu milimetrów.

Układy dyspersyjne są zbiorami, w których pojedyncze elementy mokną uporządkować wg wielkości klas [3]. Rozkład wielkości wyznaczony za pomocą wybranej metody charakteiyzuje się pewnymi ilościami w poszczególnych klasach.

Do wyznaczania lej zależności wykorzystuje się różne metody mierzenia, op. zliczanie, rozdzielanie, określanie właściwości fizycznych, takich jak rozmiar, masa. powierzchnia itp. Różnica tych właściwości dla poszczególnych cząstek danego zbioru określona jest nadrzędnym pojęciem miary rozdrobnienia. W tablicy 6*2 przedstawiono najczęściej stosowane miary rozdrobnienia oraz wielkości Je opisujące wraz z numerem porządkowym wykorzystywanym w rachunku statystycznym. Do określenia miary rozdrobnienia niektórzy autorzy wykorzystują równkft szybkość swobodnego opadania cząstek w płynie.

, , wskteryWylB wkm rnMM a ^r'    _L—

liczbo

(•/'*’ , ¹liniowy - długo#

_Kl_inii, rzut powierzchni - powierzchnia

^^murytwt •<

holowy - dhno« (C^-hdń. n* PO"Wl

Numer porządkowy wiełkotol'

2

I

S

W opisie rozpatrywanego zbioru ważne jest określenie nie tylko wielkości ogólnych jego elementów, ale również udziału ilościowego poszczególnych _ W tym celu wprowadza się dwie funkcje określające ilości cząstek w zbiorze ^k>rr* rozkładu Q_t(d₉) i gęstość rozkładu qAdJ. Indeks t określa rodzaj wielkości do określenia tych funkcji (wg numerów przedstawionych w tabl. 6.2).

Suma rozkładu podaje unormowaną miarę cząstek o średnicy nie większej _vi j_r Jej przykładowy przebieg przedstawiono na rys. 6. la. Z unormowania tej

funkcji wynika

G.&min) - 0

6HJ -1

Gęstość rozkładu określa ilościowy udział cząstek w przedziale d₉+dd₉ i ma wymiar odwrotności długości.

Dla funkcji ciągłych obowiązuje zależność

(6.6)

Przykład przebiegu funkcji gęstości rozkładu przedstawiono na rys. 6.Ib. Dzięki unormowaniu funkcji, niezależnie od przyjętej miary wielkości, występuje zależność

I = ¹

(6-7)

^|MU

Rys. II Przebieg funkcji sumy om gęstości rozkładu