scan0083 (8)

FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE

Ryc. 2281229. Na wstępnym szkicu wykonanym węglem widać wiele szczegółów, nawet kota, który siedzi w słonecznej plamie na środku pokoju. Linie rysunku będą służyć za punkt odnie-

dopasowano do sąsiadujących z nimi plam szarości.

z nią na płótnie. Dzięki substancji opóźniającej wysychanie można spowodować, że kolejne ślady pędzla częściowo mieszają się z barwami leżącymi na spodzie, tworząc w ten sposób bardziej jednolity kolor.

Malarka zaznacza kompozycję liniami rysowanymi węglem i natychmiast zaczyna zamalowywać płótno. Pierwsze plamy koloru (bardzo ciepłej żółtawej ochry) pokrywają podłogę. Caritat nakłada kolor pociągnięciami o różnych tonach, które nie łączą się ze sobą do końca.

Podkreślanie linii i głównych płaszczyzn

Malarka zaznacza główne elementy kompozycji długimi pociągnięciami pędzla, nakładając palony kolor półki, stół i linię na podłodze, która oznacza granicę światła; fragmenty ścian maluje szarością. Te chłodne szare odcienie są ważne jako składowa ogólnej harmonii chromatycznej. Po pierwsze, dlatego że sugerują odległość w przestrzeni i głębię, kontrastując z ogólną ciepłą harmonią, która dominuje w obrazie. Po drugie, to barwa niezbędna do zaznaczenia wielu rozmaitych tonów i detali chromatycznych, które mają znaleźć się w kompozycji. W rezultacie, aby uzyskać czyste barwy, trzeba wprowadzić

Ryc. 230. Malarka nie przestrzega żadnej uporządkowanej kolejności pracy, lecz skupia się na odda-- j wrażeń kolorystycznych, które pojawiają się za -•ażdym razem, gdy spojrzy na pracownię. Te pierwsze warstwy koloru są bardzo żywe. co można osiągnąć jedynie malując z natury.

odcienie neutralne chromatycznie, w tym przypadku rozmaite szarości. Mają one chłodny, błękitnawy odcień, doskonale kontrastujący ze sjenami, ochrami i żółcieniami przeważającymi w obrazie. Aby docenić ten efekt, przyjrzyjmy się, jak pasma jasnych barw przedstawiające książki

89