scan0092 (5)

FARBY AKRYLOWE W PRAKTYCE

Artysta nakłada na tło pierwszy kolor: bladą zieleń powstałą ze zmieszania zieleni permanentnej, ochry i bieli. Potrzeba jej dużo, by pokryła całe tło. Aby uzyskać jednolity odcień bez załamań (jak przy akwareli), użyjemy pędzla w kształcie wachlarza, nakładając farbę rozcieńczoną w wodzie. Tam, gdzie zieleń jest ciemniejsza, dodajemy więcej wody, by wyrównać odcień. Natomiast, jeśli ton jest zbyt jasny, stosujemy więcej farby niż wody.

Po zamalowaniu tła pokrywamy obrus sjeną, nieco stonowaną i rozcieńczoną bielą. Jako że nierówne proporcje dają jaśniejsze i ciemniejsze odcienie, wykorzystujemy to jako zaletę, zaznaczając w ten sposób płaszczyzny i fałdy obrusa: jaśniejszą od reszty i krawędzie najciemniejszych fałd. Jest to łatwiejsze niż się wydawało, pracujemy szybko, modelując rozświetlenia i cienie, wiedząc, że trzeba przestać, gdy efekt jest prawidłowy.

Cienkim pędzelkiem zaczynamy malować kwiatek, który upadł na stół. Pracujemy płatek po płatku, starając się uzyskać różne natężenia czerwieni. W najciemniejszej partii nakładamy kilka warstw farby, aby lepiej kryła. Taki sposób pracy, czyli rysowanie i malowanie osobno każdego płatka, jest typowy dla akwarelistów.

Ryc. 246. Kolejnym obszarem chromatycznym, który trzeba wypełnić, jest obrus. Jasna sjena nakładana długimi pociągnięciami pędzla tworzy

_ kształty fałd.

248

£ Wstępny szkic Ijjenry miękkim r~ Należy unikać f-r: : zyciskan 3

t£"oruzagrunto-3 gessem. aby nie rysy^! żłobienia 5. wdać spoć .■.arstw farby fc musi być całko-neamy

ć ~ erwszym kro* 2S‘ zamalowanie Ifca aby powsta-a płaszczyzna . Wybrano ^eń, na którą nałożyć ja* fiwy kwiatów. Do ter a jednolitego na epszy jest pę-kształcie wachla-

Ryc. 247 i 248. Widzisz tu, że nałożone później barwy kwiatów zupełnie zakryły kolor tła. Wciąż widać linie rysunku, ponieważ warstwa farby jest cienka. Dzięki temu, pokolorowawszy tło, możemy pracować w różnych partiach obrazu.