Scan080220084253 12

I

I

+ (plus), gdy wynik testu jest dodatni.

Wynik ten należy także zapisać w książeczce zdrowia dziecka, a w przypadku uczniów skierowanych na profilaktyczne badanie lekarskie również w odpowiednim dla wieku/klasy ucznia formularzu "Karta profilaktycznego badania lekarskiego ucznia....".

•    Postępowanie w przypadku dodatniego wyniku testu

O wynikach testu należy poinformować ucznia i jego rodziców, z zaleceniem zgłoszenia się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który sprawuje nad nim opiekę. W przypadku, gdy test wykonano w innym terminie niż planowane profilaktyczne badanie lekarskie, na skierowaniu do lekarza należy opisać stwierdzone nieprawidłowości.

•    Postępowanie w przypadkach budzących wątpliwości

Jeśli u dziecka nie stwierdzono dodatniego wyniku testu przesiewowego, lecz jego układ ruchu budzi zastrzeżenia, pielęgniarka lub higieniska szkolna przeprowadzająca badanie powinna w zależności od sytuacji:

-    powtórzyć badanie po 3-6 miesiącach,

-    porozumieć się z nauczycielem wychowania fizycznego w celu uwzględnienia ćwiczeń korekcyjnych w ramach lekcji wf,

-    udzielić uczniowi i rodzicom wskazówek dotyczących warunków pracy i snu w domu, sposobu siedzenia, stania itd. (zademonstrować wybrane eiementy).

3. TEST PRZESIEWOWY DO WYKRYWANIA ZNIEKSZTAŁCEŃ STATYCZNYCH KOŃCZYN DOLNYCH

•    Cel testu    I

i

Identyfikacja dzieci z koślawością kolan oraz stopami pfasko-koślawymi.

•    Rodzaj testu

Test składa się z dwóch części:

-    mierzenie odległości między kostkami przyśrodkowymi kończyn dolnych;

-    badanie ustawienia osi długiej podudzia i pięty za pomocą pionu.

•    Wiek badanych, klasa

6 lat - oddział przedszkolny w szkole lub oddział dla dzieci 6-letnich w przedszkolu.

•    Osoby przeprowadzające badanie

Pielęgniarki lub higienistki szkolne.

•    Pomoce

-    Linijka z podzialką centymetrową,

-    pion {patrz str. 42),

-    chodnik.

•    Sposób przeprowadzenia badania

1.    Mierzenie odległości między kostkami przyśrodkowymi kończyn dolnych

Fot. 10. Mierzenie odległości między kostkami przyśrcdko'wymi kończyn dolnych

Polecamy, aby dziecko stanęło boso na chodniku, tyłem do badającego, z kończynami dolnymi wyprostowanymi w stawach kolanowych i zwartymi przyśrodkowymi powierzchniami kolan. Mierzymy linijką odległość między kostkami przyśrodkowymi (fot. 10).

2.    Badanie ustawienia osi długiej podudzia i pięty za pomocą

pionu

Polecamy, aby dziecko stanęło boso na równym, płaskim chodniku, tyłem do badającego, ze zbliżonymi stopami. Z punktu położonego w środku połowy długości podudzia opuszczamy pion o odpowiednio dobranej długości tak, aby dolna jego część zwisała w odległości około 1 cm od podłogi (nie powinna się o nią opierać).

Sprawdzamy, czy pion przebiega równolegle do długiej osi podudzia i p ęty (fot. 11). Jeśli pion odchyla się w stronę przyśrodkową od długiej osi podudzia i pięty mierzymy linijką tę odległość u podstawy pięty.

•    Interpretacja wyników.testu

Za dodatni wynik testu przesiewowego (podejrzenie zniekształceń staty-

51