Uważa się, że dzieci od 3 roku życia mogą osiągnąć to stadium. Lekarz powinien jednak być otwarty na możliwość, że nawet bardzo małe dzieci mogą rozumieć, że zbliża się ich śmierć.
Dziecko świadome choroby potrzebuje wyjaśnienia jej istoty i leczenia dostosowanego do możliwości zrozumienia. Najczęściej lekarz podaje jednak zbyt mało informacji. W zależności od wieku, dziecko różnie komunikuje swoje rozumienie choroby.
2 - 6 rok życia - głównym motorem rozwoju jest dążenie do autonomii Przyczyna choroby:'
• Zewnętrzne konkretne zjawisko (słońce, pogoda, wiatr mogą,, mieć wpływ. Jak to
się dzieje?. Nie wiadomo. Tak jest zdaniem dziecka i już.)
• Zarażenie się. ( Bo jakiś przedmiot, człowiek znajdował się w pobliżu )
Reakcia dzieci:
• Chce, aby nie bolało, a mama i tata byli blisko
• Dominuje lęk przed bólem i opuszczeniem. Na pobyt w szpitalu mogą, zareagować regresja, na poziomie fizjologicznym np. „utrata7 umiejętności związanych z treningiem czystości. Na poziomie emocji - zahamowanie rozwoju lub cofnięcie się rozwoju mowy, oc^^^śsśeaia, brak ochoty do zabawy „ zamrożenie uczuć”
• Jak barometr odbiera niepokój rodziców. Ich niepokój wzmaga niepokój dziecka. Lękowi rodzice i lekarze unikają, rozmów, bagatelizują, zgłaszane przez dziecko problemy, udają, że ich nie słyszą, zapewniają, że wszystko będzie dobrze „to nic takiego, nie trzeba się przejmować”, "jesteś już duży, nie trzeba się bać”
4 Zadaje dużo pytań, chce wiedzieć co lekarz będzie robił Co dorośli moaa zrobić?
• Być razem z dzieckiem
• Pozwalać dziecku skarżyć się, płakać i przytulać
• Przychodzić punktualnie,
• mówić o planowanych zabiegach w sposób konkretny