S6300451

MMNMN WlMAL tOMAW ftBOI)/łcl

usuwa >ię wnynkM wfity dtkwin* lei^ct w okolicy jego nmfkł I prokifiMlnk od mci (tak iwanr węzły spływu płata - utmp nenie t)

PO wykon on hi lohekiomu potowa ły płat (piaty) roiprpa Uf komptnncyinM. :o w poląc śrutu ze zwężeniem przestrzeni międzyżebrowych I wytitym ustawie nicm przepony umożliwi* wypełnienie przestrzeni po usuniętym płacie - w jamie opłucnej me pozostaje pusta prrrstrzert. Po Jobekiomn rutynowo stosuje się drenat opłucnej 1 olrektomia powoduje unwAtalny ubytek parametrów spirometrycznych, jednak zazwyczaj nie Jest on na tyle dufcy, aby pogorszyć wydolność oddechów* w sposób istotnie ograniczający ogólną sprawność chorego. W tym aspekcie; wałiui jesi prawidłowa rehabilitacja pooperacyjna ora* obligatoryjnie porzucenie nałogu palenia tytoniu przez chorego, co minimalizuje ujemny wpływ lobektomił na wydolność oddechową

Bi lobek tomki jest typem resekcji anatomicznej stosowanym w przypadku guzów prawego płuca zajmujących płat dolny i środkowy (bilobektomia dolna) lub górny s środkowy (bilobektomia górna). Dotyczy to sytuacji, gdy guz nacieka miątsz drugiego płata, przekraczając szczelinę raiędzypłatową, a także gdy zajmuje oskrzela w okolicy ujścia płata środkowego lub segmentów pod stawnych czy segmentu 6. Ogólne zasady techniki operacyjnej są podobne jak w przypadku lobektomił.

Lobekcomia mankietowa (*/revr lobeciamy) jest odmianą lobektomli wykonywaną wtedy, gdy guz nowotworowy Jest zlokalizowany tak blisko ujścia oskrzela płatowego, te proste wycięcie piata nie zapewniłoby odpowiedniego marginesu onkologicznego. Jako pierwszy mankietowe wycięcie oskrzela głównego z powodu gruczolaka oraz mankietowe wycięcie płata górnego płuca prawego wykonali Price i Thomas odpowiednio w 1946 i 1947 r. Operacja polega na wycięciu piata wraz z mankietem oskrzela proksymalnie i dystnlnie w stosunku do ujścia oskrzela płatowego, a następnie wykonaniu zespolenia osk t żelowego (mankiet o akrze ■ Iowy). Technika lobektomii mankietowej umożliwia uniknięcie pneumonektomii, co w przypadku chorego z niewielkimi rezerwami fizjologie znymi bywa jedynym sposobem przeprowadzenia radykalnej operacji resekcyjne). Odmianą resekcji mankietowej jest wycięcie fragmentu nacieczonej tętnicy płatowej i zespolenie jej końców (mankiet tętniczy). Śmiertelność po różnego rodzaju zabiegach wycięcia płata nie powinna przekraczać 3-7% (największa w przypadkach resekcji mankietowych z mankietem oskrzele i tętnicy).

4. Wycięcie płuca (pneumoneelomia)

Pneumonektomia polega na wycięciu całego płuca. Pierwszy zabieg wycięcia płuca u chorego na raka płuca wykonał Kum mci w 1910 r. poprzez zaklemowanle wnęki płucnej i pozostawienie klemów. Jednak chory zmarł w 6. dobie. Pierwsze udane wycięcie płuca z powodu raka wykonał Eearts Graham w 1933 r W Polsce jako pierwszy udaną pneumonektomię wykonał Tadeusz Ostrowski we Lwowie w t w. i Po wypreparowaniu tętnicy i obu żył płucnych zaopatruje aię je kolejno i przecina. Jako ostatnie odcina się zazwyczaj oskrzele, chociaż kolejność mci te być

IMM4WCM

inna Po pneuniuiiektouui biernydsenal optwnt) prowadzi mą przez fńną dofcą lob Binwuyitywak. Migdy po fUMaawkiemu att mosujc mą <wta wyto Wika rantem do pneumonektomii jnl guz zajmujący mb||i o*mte |jft«n₍ zajmujący obydwa piaty lewego płuca lub trzy piaty prawego płuca, ałbo te* guz naciekający oikrzela dwóch piatów w sposób wykluczający możliwość wykonania lobektomił mankietowe). Nalety pamUjuć.te pneuaroittluumtejNt operacją wywołującą bardzo powalne następstwa czynnościowe > naai po wyctfcio całego płuca jcłi zawsze poważnym kalectwem Plstrgnirt pomimo tcpruamonrhinniii jest stosunkowo prosta technicznie, zawsze kiedy to OMtbwe nalety wykonywać mniej rozlegle resekcje. Odsetek pneumonektomii wtród resekcji płucnych jeit jednym z mierników jakości praktyk) torakochirurglcznc).

Pneumonektomia wiąże się z ryzykiem powatnych powikłań, zarówno wczesnych, Jak i w odległym okresie po operacji Wczetna śmiertelność pooperacyjna jest relatywnie wysoka i wynosi 3-11%, choć można się spotkać i doniesieniami z renomowanych ośrodków, w których śmiertelności po prawomocne) poeumo-ncktomii poprzedzonej chemioterapią neoadjuwantową wynosi 2S%.

5. Resekcje (outerzonc

Lobektontta poszerzona o wycięcie innych struktur jest wskazana w przypadku naciekania przez guz ściany klatki piersiowej, osierdzia lub przepony. Takim uor gólnym przypadkiem jest guz szczytu płuca (tzw. guz Pancoasta) Operacja polega na zaopatrzeniu struktur wnęki piata w sposób opisany powyżej, a następnie wyciętai nacieczonych przez guz struktur z marginesem zdrowych tkanek w jednym bloku (en bloc) z plułem. W przypadku opisanego wyżej zaawansowania guza pierwotnego (Tj) operacja resekcyjna jest wskazana, jeżeli możliwe jest uzyskanie makroskopowej doszczętnołci (resekcje niedoszczętne nic pi roltużają przeżycia i wiążą się i większym ryzykiem powikłań). W przypadku naciekania przez guz rozwidlenia tchawic y. lewego przedsionka serca, kręgu, przełyku, aorty, pnia płucnego bądź żyły głównej górnej (T*) rozszerzona resekcja bywa wykonywana rzadko, jednak jest uzasadniona, o de możliwe jest uzyskanie nietykalności. W takich przypadkach operacja jest t.,z ww aj poprzedzana napromienianiem w celn zmniejszenia masy guza. Po resekcjach rozszerzonych zwykle konieczna jest rekonstrukcja odpowiednich struktur. W przypadku ściany klatki piersiowej niewielkie ubytki nie wymagają rekonstrukcji, natomiast w przypadku większego zakresu resekcji zaopatruje się ubytek za pomocą płatów mlęśniowo*powięzlowych lub z utyciem materiału syntetycznego: siatki polipropylenowej, połitetra/luoroetylenu (PTFE) czy cementu mftylomela krylowego. Ubytki w przeponie udaje się zazwyczaj zaopatrzyć szwem pierwotnym, oatomau w przypadku rozleglej resekcji przepony stosuje się siatkę polipropylenową. Ubytek w s. innie żyły głównej górnej zamyka się za pomocą laty z PTFE lub z własnego osierdziu chorego, natomiast w przypadku resekcji pełnego obwodu tyły rekonstrukcję wykonuje się za pomocą specjalnej zbrojonej protezy tylnej, Lobeklomla rozszerzona o resekcję trzonów kręgów jest zabiegiem wymagającym współpracy torakochinitga i ortopedy