Scan10196 (2)

Dodatek 1. Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób dorosłych wykonywane przez ratowników przedmedycznych

•    Weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza.

•    Wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa unosi się jak przy normalnym oddychaniu; taki oddech ratowniczy jest efektywny.

•    Utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa.

•    Jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych. Następnie ponownie i bez zwłoki ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej.

•    Kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2.

•    Przerwij swoje działania w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

Jeżeli oddechy ratownicze nie powodują uniesienia się klatki piersiowej, jak przy normalnym oddychaniu przed kolejną próbą wykonaj, co następuje:

•    Sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce.

•    Sprawdź czy odchylenie głowy i uniesienie żuchwy są prawidłowo wykonane.

•    Wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej.

Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, kolejny powinien go zastępować w wykonywaniu RKO co każde 2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.

6B. RKO ograniczona wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej:

•    Jeżeli nie chcesz lub nie możesz prowadzić oddechów ratowniczych, prowadź wyłącznie uciskanie klatki piersiowej.

196 ALS

•    Jeżeli prowadzone jest wyłącznie uciskanie klatki piersiowej powinno być to wykonywane bez przerwy z częstotliwością 100 uciśnięć na minutę.

•    Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego, wyłącznie, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

7. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:

•    Przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania.

•    Poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać.

•    Ulegniesz wyczerpaniu.

OBJAŚNIENIA

RYZYKO DLA RATOWNIKA

Bezpieczeństwo ratownika i poszkodowanego jest najważniejsze w trakcie udzielania pomocy. Zanotowano kilka przypadków powikłań związanych z prowadzeniem RKO, ale tylko pojedyncze przypadki zakażeń chorobami takimi jak gruźlica (tuberculosis — TB) i SARS (Severe Acute Respiratory Syndrome). Nie odnotowano nigdy przypadków zakażenia wirusem HIV w trakcie prowadzenia RKO. Nie prowadzono badań z udziałem ludzi w kierunku skuteczności środków ochrony osobistej stosowanych w resuscytacji, jakkolwiek badania laboratoryjne filtrów i przyrządów posiadających zastawki jednokierunkowe wykazały, iż chronią one przed transmisją bakterii z poszkodowanego na ratownika w trakcie wykonywania wentylacji metodą usta-usta. Ratownicy powinni stosować odpowiednie środki ostrożności kiedy tylko jest to możliwe, w szczególności gdy wiadomo, że poszkodowany ma poważną infekcję np. TB.

POCZĄTKOWE ODDECHY RATUNKOWE

W trakcie pierwszych minut zatrzymania krążenia, do którego nie doszło wskutek asfiksji, zawartość tlenu w krwi tętniczej pozostaje wysoka. Z tego powodu początkowo wentylacja jest mniej ważna niż uciskanie klatki piersiowej.

Dobrze wiadomo, że nabywanie i zapamiętywanie umiejętności jest łatwiejsze przy uproszczeniu sekwencji działania BLS. Zaobserwowano również, że ratownicy z różnych powodów nie chcą wykonywać prowadzenia wentylacji metodą usta-usta, np. z powodu lęku przed zakażeniem lub ze względów estetycznych. Z uwagi na to, a także aby podkreślić prio-

Polska Rada Resuscytacji