ScannedImage 47

NIEZNANY ŚWIAT ® 53

NIEZNANY ŚWIAT ® 53

Zawały a

Nie wylewajmy dziecka z kąpielą, lekceważąc zioła, albo odżegnując się od chemicznej Polopiryny. I jedno, i druyie działanie lecznicze ma swoje stałe miejsce w warsztacie świałłeyo lekarza

-

Panie Doktorze! Powoli „dobijam” do sześćdziesiątki. Czują się młodo i w zasadzie nic mi nie dolega. Stale jednak podpatrują, co robią i stosują inni, aby jak najdłużej zachować zdrowie. Np. moja przyjaciółka (w podobnym do mnie wieku) otrzymała od lekarza „rodzinnego” kardiologiczną aspirynę w celu rozrzedzenia kn\’i, co ma ją uchronić przed zawałem. Moja corka. która mieszka w USA, poleca te same tabletki -przysłała mi duże opakowanie. Twierdzi, że Amerykanie nie mogą się bez nich obejść. Prawdą powiedziawszy, te nachalne rekomendacje wywołują odwrorrr. i kurek Irytuje mnie zwłaszcza półkilogranowa puszka z aspiryną. Nie wiem. czr. mam ją postawić na półeczce apteczne za małej), czy też obok pojemników z r. że m <aszą i solą które są podobnej wielkości. To faktycznie takie „panaceum”, jak uważają Amerykanie? Aspiryna jest przecież lekiem syntetycznym, więc może dałoby się ją zastąpić np. naturalnym preparatem z kory wierzby?

Janina C. z Kalisza

Szanowna Pani Janko! Apteki są pełne leków. Ale takich, które bywają naprawdę pomocne, a ich działanie uboczne nie wzbudza popłochu, jest niestety niewiele. Należy do nich kwas acetylosalicylowy. Technologię jego syntezy opracowano w niemieckim koncernie Bayer. W marcu 1899 roku został on zarejestrowany jako Aspirin w urzędzie patentowym w Berlinie i od tej pory trwa nieprzerwane pasmo jego sukcesów, z czym wiążą się spore gratyfikacje finansowe. Z tego m.in. powodu toczy się obecnie proces o prawo do chwały i zysków pomiędzy sukcesorami dr. Feliksa Hoffmanna (któremu oficjalnie przyznano prawa autorskie do leku), a żydowskimi spadkobiercami jednego z jego podwładnych.

Salicylany wywołują zaburzenia krzepnięcia krwi, mają też jedno niekorzystne działanie - podrażniają przewód pokarmowy, co może spowodować krwawienia o śmiertelnym charakterze. Jednak przede wszystkim są to leki przynoszące pozytywne skutki. W małych dawkach hamują np. agregację (zlepianie) tzw. płytek krwi, co wywołuje efekt nazywany potocznie rozrzedzającym. Nie ma on nic wspólnego z rozcieńczaniem. Jest to eufemizm nieodda-jący w istocie sensu tego zjawiska. Najistotniejsza rzecz bowiem to zapobieganie powstawaniu skrzepów wewnątrznaczyniowych (powiedzmy: korków ze. zlepionych krwinek czerwonych), które mogą zablokować naczynie tętnicze i doprowadzić do zawału.

Przyjaciółka pani Janki otrzymała profilaktycznie taką właśnie kardiologiczną aspiryną. Obawa mojej korespondentki (Czy to aby pomoże?) w świetle ostatnich badań okazuje się jak najbardziej zasadna. Podkreślmy w tym miejscu, że zawał (czyli ostre niedokrwienie) może dotyczyć nie tylko serca, ale każdego narządu, wykluczając ciała jamiste członka. Niedokrwienny udar mózgu to nic innego jak właśnie jego zawał.

W roku 2005 opublikowano wyniki dużego (40 tysięcy pacjentek obserwowanych przez 10 lat) badania Women’s Health Study. Jego rezultaty wykazały, że podawanie kobietom 100 mg salicylanu co dwa dni nie spowodowało u nich zmniejszenia liczby zawałów serca ani ilości zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych - zredukowało za to o 24% ilość kobiecych zawałów mózgu. Natomiast na podstawie wyników badania Physicians Health Study wyciągnięto wniosek, iż stosowanie profilaktyczne salicylanów u mężczyzn zmniejsza ryzyko pierwszego zawału serca o ok. 35% (inne badania mówią nawet o ok. 50% w przypadku następnego zawału serca). Jednocześnie u mężczyzn stwierdzono niewielki wpływ salicylanów na prewencję zawałów mózgu.

No cóż, kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa. Trzeba jednak zaznaczyć, że profilaktyczne podawanie salicylanu zaleca się kobietom dopiero po 65 roku życia.

Podsumowując: u kobiet owe organiczne związki zapobiegają zawałom mózgu, a nie serca; podczas gdy u mężczyzn dzieje się dokładnie odwrotnie. Obecnie zalecane preparaty kwasu acetylosalicylowego to fabrycznie syntetyzowane produkty, które w Naturze występują w korze wierzby (salix). W medycynie przedfarmako-logicznej odwar z kory tego drzewa był stosowany w infekcyjnych chorobach gorączkowych, przewlekłym gośćcu stawowym, słabych nerwobólach oraz migrenie, łuszczycy, nadmiernej potliwości i przewlekłym nieżycie żołądkowo-jelitowym. Powody do jego przepisania odbiegały więc nieco od obecnych wskazań np. dla Polopiryny. Kora wierzby, będąc produktem złożonym, zawierała poza salicylanami (glikozyd fenolowy): flawonoidy, garbniki, galotaniny, sole mineralne itd. Było to więc zupełnie inne lekarstwo, tzw. naturalny lek złożony. Z jego pomocą trudno uzyskać działanie przeciw agregacyjne, podobne np. do skutków wywołanych przez produkowany dziś Polocard czy Acard, bo zawierał on znacznie mniej salicylanów niż specyfik syntetyczny.

W medycynie wszystko jednak powinno mieć swoje miejsce. Nie wylewajmy dziecka z kąpielą, lekceważąc zioła albo odżegnując się od chemicznej Polopiryny. I jedno, i drugie działanie lecznicze powinno znaleźć się w polu widzenia światłego lekarza. Chemia zwykle naśladuje przyrodę; od wieków wszak wywary z kory wierzbowej stosowano w leczeniu gorączki oraz bólów.

W roku 1829 Henri Leroux wyizolował z kory wierzbowej glikozyd nazwany sali-cyliną. W 1875 po raz pierwszy wprowadzono do produkcji salicylan sodowy jako lek przeciwgorączkowy, przeciwreumatyczny i skuteczny w leczeniu dny moczanowej. Okazuje się, że małe dawki salicylanów zmniejszają agregację {rozrzedzają krew), hamując syntezę prostaglandyn, co wykorzystuje się w leczeniu migotania przedsionków. W 1983 r. John Vane otrzymał Nagrodę Nobla za wyjaśnienie w ten sposób przeciwzapalnego i przeciwgorączkowego działania niewielkich dawek salicylanów. Jednak stosowane w większych ilościach salicylany hamują wytwarzanie naczyniowych prostacyklin i, zagęszczając krew, zwiększają agregację płytek krwi.

Od wielu lat kwas acetylosalicylowy zajmuje pierwsze miejsce pod względem ilości zużycia tabletek na całym świecie. Jego korzystne działania zdecydowanie przeważają nad szkodliwymi - stosujmy go jednak rozważnie i zgodnie z naszą najlepszą wiedzą.

lek. med. /Janusz /CółóhzLejczyk

Kontakt telefoniczny do dr. J. Kołodziejczyka: i 605 361 -313. Listy z konkretnymi pytaniami, na które odpowiedzi będą udzielane w tej rubryce, prosimy kierować do autora za pośrednictwem redakcji.

Jestem lekarzem kilku specjalności z ponad trzydziestoletnim stażem. Przyjmuję do leczenia osoby chore - poza nielicznymi wyjątkami, bez względu na rodzaj i stopień zaawansowania choroby. Skuteczność proponowanych przeze mnie metod opiera się na szerokiej wiedzy medycznej i najpotężniejszym leku - SILE NATURY, działającej przez SAMOLECZENIE. Dlatego mogę powiedzieć, że Trudne Przypadki To Moja Specjalność.

Kontakt: Janusz Kołodziejczyk Centrum Medyczne OMNIBUS tel. [phone].

R-297/04/2010