SDC10622

I •    w kolejne identyfikacje: „Sia (inteligencja twórcza) jest jego sercem, Hu

P^,cznyoPo.5₀omocy twórczej) to jego wargi, jego Ka (idealny obraz-wzorzec) jest F^ne; hem,_0v ^L_tkim> co istnieje za pośrednictwem jego języka. Kiedy on wszedł do groty, I!^^apag6rk Sd jego stóp wypłynął Nil. Jego duszą (Ba) jest Szu, jego sercem Tefnut, on I tworzący^ ^orachty w niebie. Dzień jest jego prawym okiem, a noc lewym, on jest ŁzDami tQo|J _{wóry prowa}dzi twarze (tzn. ludzi — A.N.) po wszelkich drogach. Jego cia-n którv fem jest Nu (prawody), a to, co w nim jest, to Nil, który tworzy wszystko, co ist-tń bóo dnieje, i żywi wszystko, co żyje. Jego oddech jest powietrzem dla każdego nosa. i" _m(J j_e^ni& yy nim jest przeznaczenie i losy wszystkich. Jego małżonką jest pole, które za-ióry by n° pładnia, a jego nasieniem są rośliny i zboża (...)".

[którejnal Ówje P^śni, które poprzedzają cytowany tu fragment, 400 i 500, przedstawiały log, który ^^{nona w} aspektach: pierwsza jako twórcę i patrona prokreacji (znajdujemy ^y tu aluzję do nieznanego mitu o czterech dziewicach zapłodnionych przez Amona), Inych for- ^dru9^a i^ako uosobienie grozy, która wzbudza bojaźń bożą (Amon jest porównywały chwałę, nydo lwa, byka i sępa). Ostatnie dwa zachowane na papirusie hymny, 700 i 800, ■łączyłsięi % poświęcone Tebom, w tym także Tebom Zachodnim, czyli nekropoli, gdzie również/ Ej¹ J^est czczony jako bóg zmarłych, a więc jest identyfikowany z Ozyrysem.

: prawóć £ '*^e ^^mny stanowiły najbardziej powszechną formę przekazywania nauk re-On jesb ligijnych społeczeństwu przy okazji świąt i ceremonii publicznych, na przykład wypełnij wyroczni Amona, nie była to forma jedyna. Znacznie bardziej wyraziście prze-On jesfl mawiającą do wyobraźni, zwłaszcza ludzi prostych, formą przekazu religijnego ie, podj były przedstawienia dramatyczne, odgrywane przez aktorów pełniących role dy jego bóstw. W czasie tych spektakli inscenizowano najbardziej popularne mity, zwła-vowynt szcza związane z kręgiem ozyriańskim, jak np. historię o ukąszeniu małego Ho-ny jest rusa. Inne dramatyzowane teksty, na przykład tzw. lamentacje Izycty i Neftydy, wdziej były wygłaszane w formie dialogu, a raczej podwójnego monologu przez spec-ia jego jalnie na czas świąt związanych z „misteriami" ozyriańskimi zaangażowane kolka nia biety, umieszczane przed bramą świątyni. Odnaleziono dwa papirusy z tekstem mogłaj tych monologów, gdzie z uwag końcowych, czyli tak zwanych rubryk, dowiadu-jdybyj jemy się że, „należy wziąć dwie kobiety o pięknych ciałach i posadzić je na zie-1 ^s,l mi przed pierwszym pylonem świątyni. Na ich ramionach należy napisać imiona fładcM Izydy i Neftydy, dać im do prawej ręki fajansowy dzbanek z wodą, a do lewej Chleby memfickie” oraz (z drugiego papirusu); że „należy wziąć dwie kobiety o ją so-; czystych ciałach, dziewice, z których ciał zostaną usunięte wszelkie włosy, w lałem peruce zdobiącej głowę, tamburynem w ręce i z imionami napisanymi na ich ra->°l»s i | mionach 1 Izyda i Neftyda; niech one śpiewają strofy tego tekstu przed bogiem ”. ^x>,,s‘ Sam wzmiankowany tekst jest prostszy i nie zawiera w przeciwieństwie do jhachi przytaczanych wyżej hymnów zbyt wielu teologicznych wywodów. Oto po-riedt _CZąt_ek Lamentacji: „Mówi Izyda: Chodź do swego domu, chodź do domu! Two-obo- j_c^ _wrogów już nie ma. O doskonały władco, chodź do domu! Spójrz na mnie. azy, Jestem twoją siostrą, która cię kocha. Nie pozostawaj z dala ode mnie, pięk-bdy- _{ny m}łodzieńcze, chodź do domu szybko, szybko! Czy mnie nie widzisz? Moje oprre napełnione jest goryczą z twego powodu, moje oczy cię szukają..." bty- Nawet gdy ^w drugim monologu Ozyrys zostaje utożsamiony ze Słoń-

115