skanowanie0001 (143)

78

Wizerunk

¹⁰ To już też tym dosypać, to już by psi tyją.

Bo więc już tam sromota, kiedy kto da mało,

Bo trzeba, aby wszytkim równo się dostało.

A gdy przydzie maszkarnik, co na nim sto płatów,

To mu wrzucą kęs chleba a ogryzłych gnatów.

¹⁵ A drugiego precz wypchną, drugiemu nałają,

Drugim czasem i kijem jałmużnę rozdają.

Karty leżą na stole, pieniądze brząkają,

Wziąwszy z igry pół grosza, to więc prze Bóg dają. A też jaka jałmużna, taka i odpłata;

²⁰ Nic się nam więc nie szczęści czemuś po ty lata.

Rozdział III

Ten trzeci rozdział zowią Epikurus. Abowiem ten filozof nie dzierżał nic o nieśmiertelności, jedno w doczesnych rozkoszach wszytko błogosławieństwo pokładał. A tu jest rozprawa, jako o tym rozumieć mamy.

1. NIC TRWAŁEGO NA ŚWIECIE

Bo wszytko, co widzimy, to w rychle przeminie, Niemasz nic tak trwałego, co z czasem nie zginie.

Acz. drudzy powiedają: „Ale sława wieczna Może być i po śmierci czasem pożyteczna.”

⁵ Wierę, więc niechaj lata, już kędy chce, sława,

Kiedy nas nie dostanie, już rości psu trawa.

Bo chociaj więc nad groby herbów nastawiają, Teksty kują w kamienioch, proporce wieszają,

Alić po małej chwili obalił się kamień,

¹⁰ Proporzec prochem przypadł, już nie znać nic na

nim

Owa iż żaden ni wzwie, jako prędko zginie,

Gdyż jako pajęczyna tak nasz wiek przeminie,

A obchodzi się z nami ten świat tak fałszywie,

To jedno w zysku mamy, co tu kęs zażywie.

¹⁵ A tak i ty, gdyż cię czas chowa w obfitości,

Zażywaj, kędy możesz, rozkoszy w młodości.

Radzęć, bo jako się tu z tego placu zemkniesz,

By cię zimną wodą zlał, barziej się przelękniesz.

A nie psuj sobie czasu, pókić szydła golą,

A puść wszędy dobrą myśl zawżdy na swą wolą.

20