niimiKłi i mwiiiłwngn onamioznn —_
Szybkość reakcji chemicznej nie jest stała, ale zmienia się w czasie jej przebiegu. Bezpośrednio po zapoczątkowaniu reakcji szybkość ta jest największa i maleje w miarę wyczerpywania się substratów. Dlatego nie jest i łatwo określić, jak zmieniają się ilości reagentów podczas reakqi. Odpo- j wiedź na to pytanie możemy uzyskać, dokonując skomplikowanych operacji matematycznych na równaniu kinetycznym reakcji. Postać równania kinetycznego jest związana z rzędowością reakcji, dlatego również wyrażenie podające zależność stężenia reagentów od czasu trwania reakcji zależy od rzędowości reakcji. My ograniczymy się do omówienia reakcji I i II rzę-j du, jako najbardziej typowych.
Wiemy już, że reakcje I rzędu to takie, których równanie kinetycznej ma postać:
v = k • [A], gdzie [A] jest stężeniem substratu reakcji.
Dużą grupę reakcji I rzędu stanowią niektóre reakcje rozkładu, na] przykład zachodzący w fazie gazowej proces:
CjHsCl u* CytŁ, + HC1
Procesami opisywanymi kinetyką reakcji I rzędu są także rozpady pro-] mieniotwórcze i reakcje izomeryzacji, na przykład przemiana cyklopro-l panu w propen.
W klasie I, chcąc określić, ile pierwiastka promieniotwórczego pozostało] po upływie określonego czasu rozpadu, rysowaliśmy wykres zależności ikH] ści pierwiastka od czasu. Korzystaliśmy z faktu, że podczas każdego okresu] połowicznej przemiany rozpada się połowa aktualnej liczby jąder. Podobny1 sposób postępowania moglibyśmy zastosować do każdej reakcji I rzędu, j jest on jednak czasochłonny i mało dokładny. Dlatego nauczymy się obli-] czać ilość pozostałego substratu bez konieczności rysowania wykresu.
Wyrażenie ilustrujące zmianę stężenia substratu podczas przebiegli reakcji I rzędu ma postać:
ln|fe*Jfc-r
c
gdzie C0 oznacza początkowe stężenie molowe substratu, C - stężenie molowe substratu pozostałe po czasie t od zapoczątkowania reakcji, k - stałą szybkości reakcji, t - czas przebiegu reakcji. Symbol ln jest symbolem loga-lytmu naturalnego, czyli logarytmu o podstawie równej liczbie 2,71828... oznaczanej literą e.
Wyrażenie takie możemy również zapisać, zastępując stężenie substratu jego masą, liczbą moli, liczbą cząsteczek czy linii) wielkością proporcjonalną do ilości substratu:
udzie fn„ i m oznaczają mimnv suhsiiatu, n„ i n - liczby moll suhsi i ni u, N„ \ N - liczby cząsteczek miiIimIrntii przed /.upoczi|lkowanicm reakcji I po upływie czasu t.
Powyższe wyrażenia można przekształcić tak, aby podawały stężenie, masę, liczbę moli lub liczbę cząsteczek substratu pozostałą po upływie ||||U l od zapoczątkowania reakcji:
( - C0 ’ e~k’' lub m -m0‘ er*’1,- lub n = n0 • e~klub N = N0 • e~k‘'
We wszystkich powyższych wzorach e jest oznaczeniem liczby w przybliżeniu równej 2,71828...
Mula szybkości reakcji:
jOHt równa 3,4 • 10'5 -j- Oblicz stężenie N205 po upływie 5 godzin od za-poc/ątkowania reakcji, jeśli stężenie początkowe wynosiło 0,02 mol/dm3. Moz,wiązanie
I krok. Uzgodnienie jednostek kit.
|'( miOWaż k jest wyrażona w jednostkach —, również czas reakcji trzeba pizeliczyć na sekundy.
Korzystamy przy tym z zależności: i h = 3600 s, stąd t = 5 h = 18000 s. ) krok. Wybór odpowiedniego wzoru.
Ponieważ należy obliczyć stężenie substratu C, dysponując stężeniem początkowa C0 i czasem przebiegu procesu t, wybieramy zależność:
C = C0 * e~kt •
S krok. Obliczenie wartości C.
Po podstawieniu danych otrzymujemy:
11 ■ 0,02 mol/dm3 • e“3’4'10_s' i '180008 .
U/yll: C = 0,02 mol/dm3 •
Wartość <r0,612 obliczamy za pomocą kalkulatora: f' - 0,02 mol/dm3 • 0,542 Czyli: C — 0,011 mol/dm3
Odpowiedź: Stężenie N205 po 5 godzinach zachodzenia reakcji zmaleje do 0,011 mol/dm3.
Wykonując podobne obliczenia dla różnych czasów od zapoczątkowania reakcji, można sporządzić wykres obrazujący zmiany stężenia sub-Mtralu podczas zachodzenia ihoUi |i I izydu, Wykres laki, odpowiadający
Jednostka ittiln) szybkośol mnb cli I rzędu ma
DOStaÓ —TTi ' cm
na przykład -T'
J_ 1 h ' doba '