58 Anna Burzyńska
Ścisłych powiązań między tradycyjnym badaniem językowych właściwości tekstu literackiego i analiząjego odniesień politycznych, etycznych, społecznych i^uItuTOwych domagał się rów-nież~^pommany' wcźeśniej Hillis ^^^rW~TJ^oiyl^6w and Then jako jedno z najważniejszych zadań wiedzy o literaturze zwróconej ku praktyce postrzegał poszukiwanie kompromisu pomiędzy teorią pojętą jako „retoryczne czytanie tekstu” i teorią „użyteczną społecznie, kulturowo i politycznie”1 2 3. Zwrot ku interpretacji wymagał więc jeszcze jednego kroku - otwarcia się teorii na zróżnicowane i zmienne historycznie konteksty kulturowe. Zjawisko to w 1993 roku dostrzegał również jeden z uważnych obserwatorów przemian w najnowszej wiedzy o literaturze, redaktor antologii rejestrujących na bieżąco charakter tych przemian — Joseph Natoli. W przedmowie do książki pt. Tracing Literary Theory podkreślał m.in., że na naszych oczach teoria przeradza się w „kulturowe badania literackie”, to znaczy „dyskurs, którego celem jest interpretowanie innycITHyskursów’^.
3. Wielkie otwieranie
Na gruncie literaturoznawstwa amerykańskiego bodaj najwcześniej opisał ten proces szczegółowo niedawny badacz i sympatyk dekonstrukcjonizmu - Vincent B. Leitch - w książce pt. Cultural Criticism, Literary Theory, Poststructuralism16. W jego ocenie badania literackie stawały się aktualnie częścią ogólnie pojętych badań kulturowych, zaś krytyka literacka przeradzała się po prostu w krytykę kulturową. Oczywiście krytyka kulturowa jako taka nie była zjawiskiem nowym4 — istotna różnica polegała raczej w tym przypadku na jej wzbogaceniu dotychczasowymi doświadczeniami poststrukturalizmu oraz na jej niezwykłej ekspansy wności, sprawiającej że zarówno Leitch, jak i inni w tzw. cultural studies dopatrywali się całkowitej zmiany paradygmatu humanistyki. Za najważniejszejsze osiągnięcia poststrukturalizmu, przygotowujące niejako aktualny zwrot teorii literatury, uznał tu Leitch m.in. odrzucenie uniwersalnej racjonalności, zwrócenie uwagi na konieczność ujęcia problemów historii i kultury jako konstrukcji dyskursy wnych, a także „miejsc konfliktów”, zakwestionowanie ustanowionych podziałów między dyscyplinami i granic intelektualnych oraz zwiększoną wrażliwość na różnice, wykluczenia, anomalie i marginesy. Przede wszystkim zaś — uznanie tekstów za „wielośladowe interteksty”, miejsca przecięcia rozmaitych dyskursów kulturowych5. Zdaniem Leitcha pokolenie nowych krytyków kulturowych, które coraz wyraźniej manifestowało swoją obecność na forum wiedzy o literaturze, nastawione było głównie na badanie
przyczyn, konstytucji i konsekwencji, a także trybów cyrkulacji i konsumpcji rozmaitych instytucji i dyskursów lingwistycznych, społecznych, ekonomicznych, politycznych, historycznych, etycznych, religijnych, prawnych, naukowych, edukacyjnych, potocznych i estetycznych6.
Ważnym świadectwem tej istotnej przemiany w amerykańskim literaturoznawstwie - przejścia od dekonstrukcjonizmu, wyznaczającego jeszcze niedawno jego główny kierunek do badań kulturowych - stały się zarówno książki Leitcha (w szczególności różnica między Deconstructive Criticism wydaną 1983 roku7 i wspomnianą Cultural Criticism z 1992), jak i prace in-
J. Hillis Miller, Theory Now and Then, s. 386.
J. Natoli, Introduction, w: Tracing Literary Theory, ed. J. Natoli, s. 10. Zob. także Literary Theory ’s Futurę, ed. J. Natoli.
V.B. Leitch, Cultural Criticism, Literary Theory, Poststructuralism, New York 1992, s. XV.
Leitch wyznaczał jej początki w latach 60., kiedy to, jak podkreślał, zostało przełamane tabu związane z postulowanym przez amerykańskich forma-listów nakazem nieangażowania się w badania kulturowe. Zob. Cultural Criticism, s. XI.
Tamże, s.XIII.
Tamże, s. 8. Por. też: V.B. Leitch, Cultural Criticism, w: Princeton Ency-clopedia ofPoetry andPoetics, ed. by T.V.F. Brogan i in., Princeton 1994; a także: tenże, Post-Marxist Cultural Criticism i “CulturalStudies" in theAcademy, w: American Literary Criticism..., s. 395-404.
V.B. Leitch, Deconstructive Criticism. An Advanced Introduction, New York 1983.