skanowanie0070 (8)

i do większych stoczni w Europie. Polsko zajmuje w tonażu wodowanych statków wprawdzie dopiero trzynaste miejsce w święcie z udziałem poniżej 2*/#, ale buduje przeważnie na eksport statki bardziej skomplikowane i wartościowe. W produkcji statków rybackich zajmujemy drugie miejsce w święcie. Własna produkcja Jest uzupełniana importem, zwłaszcza dużych masowców i zbiornikowców.

Tablica 24 Mońka flota transportowa		stras-	MM	t
			DV*T
1946	26	9*	114	506	834	3
1930	52	171	236	2 459	4 908	•5
1955	83	y*	401	3 023	8 535	12
1960	138	579	•24	6011	18 806	15
1965	196	866	1 270	11633	30 443	36
1970	259	1 319	1924	17 426	57 570	104
1*75	315	7«?	4 0J6	30192	111267	231

Źr«Cli JlnBI    T*f»n1 ftU-rtH.CCS. Warna IW?. *. W. 12. 430:

lUamk Si*Qw>ca*> If*. GCS. *»ai IVH.» m-t

Polska flota handlowa systematycznie rośnie ilościowo i jest modernizowana (tabl. 24). W końcu 1975 r. liczyła już 315 statków o pojemności 2577 tys. BRT i nośności 4038 tys. DWT. Stawiało Ją to na dwudziestym miejscu w świście z udziałem 0,8% tonażu światowego. Flota polska należy do najmłodszych i najnowocześniejszych: przeciętny wiek statków wynosi około 5 lat, a udział statków parowych w 1974 r. spadł do 6,7%.

Statki polskie należą do trzech armatorów — Polskich Linii Oceanicznych (PLO) z siedzibą w Gdyni, zajmujących się żeglugą regularną, Polskiej Żeglugi Morskiej (PŻM) z siedzibą w Szczecinie, zajmującej się żeglugą nieregularną (trampingiem) oraz Polskiej Żeglugi Bałtyckiej z siedzibą w Kołobrzegu. Statki PLO w 1975 r. przewiozły 17% ładunków i 98% pasażerów oraz wykonały 22% pracy przewozowej mierzonej w tonomilach. Utrzymywały one 38 linii regularnych, które obsługiwały wszystkie kontynenty i ważniejsze morza. ₄

Dynamiczniej rozwija się Jednak żeglugo nieregularna, która od 1970 r. przeważa nad regularną. Dla niej dokonano w ostatnich latach zakupów dużych masowców i zbiornikowców.

Polskie statki handlowe wykonują wyłącznie przewozy zagraniczne. Udział żeglugi morskiej w obsłudze polskiego eksportu w 1973 r. wyniósł 44,3%, w obsłudze polskiego importu 28,5% ogólnej wagi ładunków”. Jeżeli uwzględnić zasięg geo-“ B. Karwowski. Transport w obsłudze handlu zapranlcznepo, „Przegląd Komunikacyjny" 1974, nr 8.

graficzny przebiegów polskich statków towarowych (w tonomi-lach), to w 1975 r. T4.2¹/« przypadało na zasięg oceaniczny, 23,4'/« xa zasiąg europejski, a tylko 2,4% no zasięg bałtycki. Polska żeglugo morska Jest wlec głównie środkiem transportu międzykon-tynentolnego.

LINIE LOTNICZE

R»łw&J    Lotnictwo Jako gałąź transportu zaczęło się rozwijać w pierwszych

^htoUłK“^T    łetach XX w, początkowo były to loty eksperymentalne I wy

czynowe. Do przyspieszenia jego rozwoju przyczyniła się I wojna światowa. Po wojnie, w 1019 r., zorganizowano pierwsze regularne linio lotnicze w Niemczech i Francji.

Polska nie była opóźniona w rozwoju lotnictwa. Już w 1921 r. doprowadzono do Warszawy pierwszą linię lotniczą — z Paryża przez Pragę — obsługiwaną przez samoloty francuskie; lotnisko zostało zlokalizowane na Polu Mokotowskim. W tym też roku odbywały się nieregularne przewozy lotnicze z Warszawy 1 Gdańska do Poznania na odbywające się tam Targi.

Regularna polska komunikacja lotnicza została uruchomiona przez spółkę Polska Linia Lotnicza „Aerolloyd” dnia 5 IX 1922 r. na trasie Gdańsk—Warszawa—Lwów. W roku 1925 spółka ta przekształciła się w towarzystwo akcyjne Polska Linia Lotnicza „Aerolot". W tym samym roku powstało w Poznaniu drugie towarzystwo lotnicze „Aero", które uruchomiło linię Warszawa—Poznań. Na bazie tych dwu towarzystw powstała w dniu 1 I 1929 r. spółka puństwowo-samorządowa Polskie Linie Lotnicze „Lot".

Od roku 1930 datuje się rozbudowa sieci połączeń zagranicznych „Lotu”: w 1930 r. uruchomiono linię do Bukaresztu, Sofii i Salonik, w 1932 r.—do Rygi i Tallina, w 1934 r. — do Berlina, w 1936 r. — do Palestyny (była to pierwsza linia pozaeuropejska), potem — także do Rzymu, Bejrutu i Helsinek. Długość polskich linii lotniczych wzrosła z 622 km w 1922 r. do 10 207 km w 1939 r., a liczba przewiezionych pasażerów z 1 tys. w 1922 r. do 35 tys. w 1938 r. Tuż przed II wojną światową PLL „Lot" miały 18 samolotów, niewielkich jak na ówczesne warunki (średnio po kilkanaście miejsc), i obsługiwały 23 lotniska, w tym 7 krajowych (Warszawa, Gdynia, Poznań, Katowice, Kraków, Lwów, Wilno)

1

Dane histeryczne podano za: C. Cafajek, JO te komumikocjl teairwj te Fotoce Lądowej. ,.Prz¹«l«d Komunikacyjny" 1974. nr II; Mały Kornik Slalyttpamp Jtt». Warszawa 1939. 5. JM; XX lor Poltki Lądowej, Warszawa

143    ISS4.S.423.