Jest to zespół zmian obejmuj ący niedorozwój lewej komory, niedrożność (atre-zję) lub zwężenie zastawki aorty i zastawki dwudzieinej._Zaburzenia~ Hemodynamiczne vJyn^^^zTw^ĘCźemaAewego serca z krążenia systemowego, które staje się zależne od prawej komory i drożnego przewodu tętniczego.
Objawy kliniczne zależą od anatomii wady; wyróżnia się dwa zasadnicze typy: atrezję zastawki dwudzielnej i aortalnej oraz zwężenie zastawki dwudzielnej i aortalnej z hipoplazją lewej komory. U noworodka stwierdza się duszność, ftfeWydolnosd-oddechowa. słabo wyczuwalne tętno na tętnicach udowych, za-s^jluh obrzęk płuę, a także prawokomorową niewydolność krążenia.
Badanie radiologiczne klatki piersiowej jest n^chąrąktęiystyęzne^
W zapisie EKG zawsze stwierdza się prawogram, przerost prawej komory, niskie załamki R nad lewą komorą oraz zmiany odcinka ST i załamka T w odprowadzeniach znad komory (V5 i V6).
Badanie echokardiograficzne i metodą Dopplera jest diagnostyczne w ocenie anatomii i hemodynamiki wady.
Cewnikowanie serca i badanie angiograficzne wykonuje się wyjątkowo, jeżeli są wątpliwości w badaniu echokardiograficznym.
Leczenie zachowawcze ogmniczajsię^do^stosowąnia prostaglandyny Ej i korygowania kwasicy metabolicznej. Nie należy stosować tlenu, ponieważ może on obkurgzać przewód tętniczy, zmniejszając przepływ na tym poziomie. Tlen działa również rozkurczająco na naczynia płucne, co może zmniejszyć ciśnienie i opór w łożysku płucnym, a następnie ograniczyć wielkość przepływu prawo--lewego przez przewód tętniczy. Leczenie chirargiczne jest wieloetapowe, a końcowy efekt stanowi operacja metodą Fontana. Pierwszym etapem tego leczenia jest operacja typu Norwooda, polegająca na połączeniu pnia płucnego z aortą wstępującą (przepływ prawa komora-aorta), oraz zespoleniu systemowo--płucnym (co zapewnia dopływ krwi do płuc). Następne etapy postępowania chirurgicznego polegają na kolejnych zabiegach przed ostateczną operacją Fontana.
Jest to stosunkowo często występująca wada wrodzona serca (5-10%). Zaburzenia hemodynamiczne polegają na utrudnieniu odpływu krwi z prawej komory, z następowym jej przerostem i zwłóknieniem.
Objawy kliniczne zależą od gradientu ciśnienia skurczowego prawa komo-ra-tętnica płucna. Jeżeli gradient jest niski, nie stwierdza się objawów z wyjątkiem szmeru skurczowego nad tętnicą płucną. Jeśli gradient ciśnienia skurczowego jest wysoki, mogą występować ograniczenie wydolności wysiłkowej, omdlenia oraz sinica (jeżeli współistnieje ubytek przegrody międzyprzedsion-kowej).
271