Sponsorzy1E01

48

Cechy gatunku: Trzon od dołu nmczugowaty, często szczotkami opony pochwiasto lub strzępkowato okryty; kapelusz najczęściej zupełnie gładki, siarczysto-żółty, blaszki do trzonu dochodzące.

Opisanie: Jest to muchomor średniej wielkości, do 4 lub 5 cali dorastający, cały siarczysto lub słomiasto-żółty, bardzo rzadko kanarkowo-żoł-ciejący. Trzon ma gruby, tęgi, prosty, u spodu maczugowato zgrubiały i pokryty jakby pochwą lub strzępkami, z rozdarcia opony powstałymi, wyżej zaś, pod kapeluszem, trzon ten posiada kołnierz nieco lepki, błoniasty, podłużnie kresowany. Kapelusz 2—4 cali szeroki, z początku kulisty, później płaski, suchy, jedwabisto połyskujący, czasem nieco wilgotna wy i szczątkami opony pokryty, które tak jak u zwyczajnego muchomora, po każdym mocniejszym deszczu, zaraz nikną. Blaszki kapelusza nierównej długości, dość gęste, całobrzegie, białe, do trzona dochodzące. Miąższ nie obfity, kruchy, białawy, dość prędko robaczeje i brunatnieje. Smak wszystkich części gorzki, przykry, drapanie w gardle i zgagę sprowadzający lub nawet do wymiotów' pobudzający. Zapach nieprzyjemny, odurzający, przypominający jakby zbutwieliznę.

Kośnie dość pospolicie po lasach wszędzie, w Europie środkowej, w miejscach nawet piasczystych ale mchem pokrytych, od Sierpnia do późnej jesieni, i jest szczególniej w lesie Puławskim i okolicznych, oraz koło Warszawy i w wielu innych miejscowościach kraju naszego, bardzo pospolity.

Należy do muchomorów bardzo jadowitych, a tern niebezpieczniejszy, że jak mikologowie francuzcy i niemieccy utrzymują, zdarzały się wypadki otrucia tą bedłką, biorąc ją zamiast pieczarki. Nam się zdaje, że kto tylko raz widział pieczarkę prawdziwą i muchomora żółtego, ten z trudnością mógłby się omylić, biorąc jedno za drugie. Pierwiastkiem działającym jest ta sama amanityna co w muchomorze zwyczajnym, lecz Boudier nazywa go bulbo-zyną, a Ore faloidyną, i odróżnia ją od aroanityny.

3 Gatunek, Agaricus viridis Lin. — Muchomor oliwkowo-

zielony.

Synonimy: Agaricus phalloides var. viridis Pr. — Ag. bulbosns Buli. — Amanita viridis Pers. — Muchar psi. Psia bedłka.

Cechy gatunku: Trzon wysmukły, u wierzchu nieco rozszerzony, kapelusz rozpłaszczony, oliwkowo-szary, blaszki dwojakiej długości.

Opisanie: Jest to muchar wysmukły, do 8 cali dorastający, z trzonem jak zwykle u muchomorów, tylko że wysmuklejszym, u wierzchu misecz-