skanowanie0039

POD WPŁYWEM SZAŁU PODKOWIŃSKIEGO

Pragnął uścisków — gdzie życie kona,

Ciało drży w febrze, włosy się jeżą!

Pragnął w rozkoszy mąk Laokona,

Czarów, od których trwogi nas strzeżą —

Nad łez otchłanią pragnął błogości,

Chaosu wyznań o dzikiej nucie,

Ponurych zadum w nerwów pokucie...

Szału miłości.

^—- ■■■ ■    _

Pragnął zniknięcia bez nędz konania, Ciemnego piekła pieszczot i kwiatów... Doskonałego dusz i ciał zlania,

Skonu w zamęcie ginących światów;

Pragnął zagłady w szale młodości,

Szczęścia — z pucharem trucizny w ręku, Zbawienia — w skoku w przepaść — bez lęku — Śmierci w miłości.

DO AUTORA W PRZESILENIU

Zaprzeczasz szczęściu bieżącej chwili,

Ale znajdujesz czar we wspomnieniu; Rozkoszą ma być — cośmy przeżyli W ogniu miłości, czy w smutków cieniu.

tofp

tw°-

w

w

Kochanki oczy świetniejsze z dali, _ Godziny szału pełniejsze czaru, Z~ Więc w znikłych uczuć błękitnej fali Chłońmy bezpiecznie tchnienia pożaru...

Szczęśliwy człeku! Tobie ocalał Z okrętu złudzeń — żagiel różowy;

I świętość, którą los ci pokalał,

Czystą ci zwraca marzenie głowy...

Bo dla mnie — kłamstwem rozkosz wspomnienia, I rzucać muszę ten szczątek wiary,

Bo nie znam żądzy ni upojenia Bez dreszczu wstrętu ohydnej-kary.

Ty — z dni błogości wysysasz słodycz; Mnie — raną dumy jest dzień miniony; Ja... znam pamięci żółciową gorycz — A przed zmor hufcem nie ma ochrony.